Merhaba ilk göz aðrým, en gizli yaram, en deli çaðým, yýllanmýþ sevdam, bugün þarkýlardan fal tuttum ikimize; saçlarýma hüzün bulaþtý. Yarýn diye bir þey yokmuþ bizim için, öyle dedi papatya fallarý.
Nasýl kokar aþk? Tadý neye benzer, nabzý kaçta atar? Çoktandýr rastlamadým o büyüye ben. Unuttum o heyecaný o solumayý. Oysa senin yanýnda yanaklarýmý al basardý. Bir rüzgar ruhumu sarsardý. Bir üþürdüm, bir yanardým… Yani seninle ben beþinci mevsimi yaþardým.
Sende bana ait bir þeyler kaldý: evet, evet kalbim… Senden sonra onu kimse bulamadý. Bende sana ait bir þeyler kaldý: gülüþün. Kahkahalarýn kim bilir benden sonra hangi yürekleri ýsýttý?
Bugün seni duyumsadým, damarlarýma ýlýk ýlýk bir þey aktý; bu sen olmalýsýn. Seni düþünmek iyi geldi galiba bana. Sesini anýmsamaya çalýþtým, heyhat! Duvarda hýçkýrýklarým asýlý kaldý. Ense köküme apansýz bir aðrý yapýþtý. Burnumun direði sýzladý. Saat on ikiye beþ vardý.
En büyük vurgunum, benim payýma da aþkta bozguna uðramak düþtü iþte. Kirpiklerim çok sýzladý senden sonra. Çýðlýklarým parçalara bölündü. Gözlerimdeki parýltý söndü. Ellerim buruþtu. Yüzüme bir yabancýnýn yavan bakýþlarý oturdu.
Çok denedim yeniden baþlamayý, hayata bir yerlerinden tutunmayý. Kalbimi yapay aþklara açtým. Bedenimi baþka kollar sarýp sarmaladý, saçlarýmda baþka eller gezindi. Oysa ne çok isterdim ruhunda asýlý kalmayý. Evet gençlik kokum, en temiz duygum, sen bende hiç eskimedin. Biliyorum bense sende… hiç olmadým.
Senden sonra hayal kýrýklýklarým oldu bir düzine. Hiç biri diþlerimi kanatmadý. Biraz kalbim aðrýdý, sonra geçti, sahiden geçti. Anlayacaðýn hiçbir aþk bende senin kadar iz býrakmadý. Çünkü hiçbir el kalbime dokunamadý. Benim en büyük hayal kýrýklýðým sensin. Yani bu deli bozuk yürek en büyük yarayý senden aldý. Seninle tattý yalnýzlýðýn acýmtrak yanýný.
Þimdi nerdesin, ne yapýyorsun? Bilmek ister miyim acaba? Ben galiba içten içe hala sana… Yýllar geçti, ben deðiþtim. Ellerim, yüzüm, gözlerim… Kim bilir neye benziyorum þimdilerde? Ya sen deliverenim? Çiçeklenecek bir mevsim buldun mu? Baþka kalplere de taht kurdun mu? Kocaman adam, kocaman bir yüreði taþýyabiliyor mu? Seni özledim; sende bir parça ben olmayý ne çok isterdim.
Bugün yazmak istedim sana, Ve iþte kan damlýyor satýrlara. Yüreðim felç oldu. Seni anýmsamak iyi gelmedi galiba bana.
Canýmýn çekirdeði, ruhumun göz bebeði, bilmeni istediðim son bir þey var: ben bütün aþklarýmda seni yaþadým, yaþattým. Seninle yaþamadýklarýmýn iç sancýsýyla acýdým, acýttým. Seni sever gibi, sana dokunur gibi… Ve ben bütün sevgililerimden senden ayrýlýr gibi ayrýldým. Sessizce, derinden, salt birkaç damla gözyaþýyla… Evet benim tek ruh ikizim sendin. Bu yüzden ben tüm aþklarýmý, ayrýlýklarýmý, iç hesaplaþmalarýmý sana bir tek sana hediye ettim.
Kalbim aðrýyor ilk göz aðrým, müthiç sýzlýyor parmaklarým. Çürüyor sol yaným. Islýklarým da serserileþti. Yaþ yirmi. Baþýmda kavak yelleri esmesi lazým ama… Ýçimde, çok derinlerde her an çoðalan, beni saðýrlaþtýran bir boþluk var. Seni mi özlüyorum ne? Oysa sen hiç benim olmadýn ki… Sende bana ait hiçbir þey yok ki… Ama bende sana ait öyle çok þey var ki… Evet, kalbin… Senin kalbin, avuçlarýmda atýyor, damarlarýmý kanýn tutuþturuyor. Sonu vurgun da olsa, bozgun da olsa, iyiki sende açtým gözlerimi.
Bilirsin; zordur yenik bir yüreði taþýmak. Üþüyen ellerini ýsýtacak kimse bulamazsýn çoðu kez. Ýçini ýþýtacak bir yürek olsa, ah bir güleç yüz olsa… Deðer o vakit yeniden baþlamaya. Ama nerde… Nehir gözlüm, ne olur sanki apansýz þöyle pat diye düþüversem dilinin ucuna. Besin olsam, tenin olsam, þarkýn olsam, düþün olsam, senin olsam, sen olsam… Seninle baþlasam hayatý yeniden yazmaya,
Seninle öyle çok þey yaþayamadýk ki… Ýçimde kaldý sözler… Seninle öyle çok þey konuþamadýk ki… Eksik kaldý yürekler…
Hepsi bu kadar iþtE…
Salt çocuk gülüþün kaldý heybemde.
Hatýrlayamadýðým kokun genzimde… Yüreðim zamansýzlýklarýn eþiðinde. AþkIN UÇURUM RENKLÝ TADINDAN ÖYLE VAZGEÇÝLMÝYOR HAA DEYÝNCE.
Aelamýyorum kumral yüreðim; hüzünleri de biriktirmiyorum artýk ceplerimde. Sadece bir þarký tutturdum tüm çürüyen yýllara inat. Seni mýrýldanýyorum dilsiz duvarlara, saðýr kaldýrýmlara. Üzülmüyorum kumral yüreðim; ne vakittir bir bulut deðmedi gözlerime. Sadece adýný aklýmda tutuyorum; kulaklarýn çýnlasýn diye.
Ýlk yazým, yaram, yarim, yarýným… biliyor musun nasýl üstüne titriyorum senli anlarýn? Sesini unutmamak için nasýl yýrtýyorum dehlizlerini yýllarýn? Senden sonra yalnýzlýðý giyindim ben ve zorba geceleri örtüm üstüme. Hayalin de olmasa… kimi saracaðým sevda diye sineme.
Tüm aðrýlý yýllara, sancýlý anlara, bulanýk yarýnlara inat, bilmelisin ki seninle baþlamak güzeldi bu hikâyeye. Çünkü sen bir insanýn baþýna gelebilecek en güzel þeysin. Beklide sýrf bu yüzden en derinimsin. Seninle biz olamadýk ama...... Yine de… seni kocaman bir yürekle seviyorum hâlâ.
Hasibe Gezgin