-Sevmeyi öðretebilir misiniz bana? diye sordu yaþlý robot plastik ve paslanmaz metal karýþýmý elleriyle evin bulaþýklarýný yýkarken.

Evin hanýmý Zehrâ haným bu soru üzerine gülümsedi önce, sonra da bu yüz yýllýk dede mirasý robotun ýþýk ýþýk parýldayan kýrmýzý gözlerine baktý.Sanki hissetmek, sanki neredeyse bir asýrdýr defalarca gözlemlediði sevgi dolu kucaklaþmalarýn, öpüþmelerin ve de gülüþmelerin bir benzerini en azýndan bir defacýk da olsa yaþamak istiyordu yaþlý robot X-111 Gizem.Robotun asýl ismi X-111’di ama Zehrâ Haným bu robotu ev hanýmlarýnýn iþlerini yapabilecek þekilde programlatmýþtý.Ýþte Gizem ismi de bu nedenle bizzat Zehrâ Haným tarafýndan verilmiþti bu robota.X-111 sorusunu azalmýþ þarjýnýn da etkisiyle cýzýrtýlaþmýþ ses tonuyla bir kere daha tekrarladý:

-Bana sevmeyi öðretebilir misiniz efendim?

Zehrâ Haným bu soruya cevap verme gereðini hissetmiþti artýk:

-Þeyy… Gizem biliyorsun, sen bir robotsun ve….

X-111 kendisine verilecek cevâbý belleðinin de yardýmýyla az çok tahmin ediyordu:

-Ve ben sevemem, sevgi nedir öðrenemem deðil mi?

-Üzülerek söylemeliyim ki maalesef öyle..Sen sevemezsin hem de sevginin ne olduðunu asla öðrenemezsin.

X-111 bilgi iþletim sistemiyle çözümleyemediði bazý kavramlarla karþýlaþmýþtý yine..Üzülmek, sevgi, sevmek…Hatta o, uzun bir süre isminin anlamýný bile çözümleyememiþti de, evin hanýmý, Gizem kelimesinin mânâsýný ona zar zor öðretebilmiþti.Yatak odasýnda Kýrk yýldýr sakladýðý çeyiz sandýðýný göstermiþti X-111’e. “Ýþte” demiþti “Bu sandýðýn içi Gizemdir, bizim için sýrdýr” Ýþte Gizem kelimesinin anlamýný böylelikle biraz fark edebilmiþti X-111.Yine de o, soyut bir kavram olarak deðil de somut bir kelime olarak bellemiþti Gizem kelimesini.

Zehrâ Haným nasýl öðretebilirdi ki sevmeyi ona.Belki o, bilgi olarak sevmenin mânâsýný öðrenebilirdi ama, asla birisini sevemezdi.Daha böyle bir robot yazýlýmý geliþtirilmemiþti.Sevebilen, âþýk olabilen bir robot yoktu, bilim adamlarýna göre henüz böyle bir robot geliþtirmek de imkansýzdý o gün için.Hem günümüzde robotlarýn yapýcýsý insanlar bile sevmeyi unutmuþken bu robotun sevmeyi öðrenmesi nasýl saðlanacaktý.Önce insanlara öðretilmeliydi bu duygu ki zamanla robotlar da sevmeyi öðrenebilsindi.Bugüne kadar pek çok robot çeþidi üretilmiþti. Araba süren, ütü yapan, ev iþleriyle ilgilenen hatta hýrsýzlýk yapabilen, savaþlar için Yok Edici robot serileri bile geliþtirilmiþti.Þimdi ise dünyanýn süper güçleri Robotsuzlaþma antlaþmalarý yapmaya çalýþýyorlardý diðer dünya ülkeleriyle.Çünkü robotlar sevmeyi, acýmayý bilmediklerinden bir atom bombasý acýmasýzlýðýyla her canlýyý hiç bir tereddüt duymadan yok ediyorlardý.Zehra Haným merak dolu mekanik gözleriyle kendisine bakan robota neden sevemeyeceðini açýklamaya devam etti..

-Gizem, biliyorsun ki görmeyen birisine kýrmýzý ya da beyazý anlatmak nasýl zorsa hatta imkansýzsa, ben de sana sevmenin nasýl bir þey olduðunu anlatamam.Sevmek soyut bir duygudur ve insana hastýr sevgili robotum.Bu nedenle sen bu duyguyu asla yaþayamazsýn.

Zehra Haným bu sözleri bir makineye hitaben söylediðini biliyordu ve bu sözlerin onu üzmeyeceðine de oldukça emindi.Çünkü X-111 diðer robotlar gibi üzülme nedir onu da bilemezdi.Bu cevabý alan robot yarým kalan temizlik iþinin baþýna döndü yine.Üzülmemiþ gibi görünüyordu gerçekten de.Ne de olsa o cansýz bir makineydi. X-111 görevini itina ile yerine getirme çabasý içindeydi.Sevmeyi öðrenememiþti ama baþladýðý temizlik iþini bitirmesinin gereðinin farkýnda gibiydi. O sýrada Zehrâ Haným elindeki uzaktan kumanda yardýmýyla üç boyutlu televizyonu da açmýþtý.RRRMN kanalýndaki haberleri izlemeye koyuldu.Haberlerde resmedilen kapkaçlar, savaþlar, ölümler, nefretler yüzünü acý içinde buruþturmasýna yetti.

-Ýþte, dedi sessizce..Sevmeyi bilen insanýn durumu da bu.Belki sevmeyi bilmek de yeterli deðil.Binlerce duyguya sâhip insanoðlu da sevmenin, aþkýn ne olduðunu unutmuþ durumda.O halde robotlarýn sevememesine þaþmamak lâzým.

Birden elindeki uzaktan kumandanýn düþmesine sebep olacak o acý haberi duymuþtu yüreði kanayarak:

-Teröristler bir askeri daha þehit ettiler.Þehit er Hasan ÝÞBÝLEN’in yanýnda, annesine ve Gizem Anne adýndaki bir bayana yazýlmýþ iki mektup bulundu.

Þarjý bitmekte olan X-111 de hassas iþitme sistemleri sâyesinde haberi duymuþ ve soluðu hanýmýnýn yanýnda almýþtý.Zehra Haným’ýn boðazý düðümlenmiþti âdeta.Biraz sonra hýçkýrýklarla, Oðlum, Hasan’ým diye aðlamaya baþlamýþtý.X-111 ise gördüðü görüntünün gerçek olduðunu sanmýþ yerde kanlar içinde yatan Hasan’ýn televizyondaki görüntüsüne doðru elini uzatmýþtý.Ýyice azalan þarjýn etkisiyle daha cýzýrtýlaþmýþ ses tonuyla gücü yettiðince baðýrdý:

-Hasan'ým..Uzat elini bana yavrum…