Sokaklarýnda adýmlar atar çaresizliðim
oturup denizine bakýp simitler yer
Ben se ...
Bir çölün ortasýnda kalmýþ bir damla..
Su peþindeki seyyah…
'Bir gün bir yerlerde' deyip sabýrlarý öðrenen,
Elimde yýrtýlmýþ bir resim,
Acý veren bir gülümseyiþ..
Ömrümün haritasý yok!
Kayýplardayým..
Bu kadar vazgeçmiþken kendimden,
Bu nefes sanki benim deðil.
Birgün,
Hayýrlar ve eyvahlar beni bulursa,
Çiçeklerimi sen sular mýsýn Ýstanbul?
Bu gece sana yaðmurlar uðrarsa,
Bana da bir damla yollar mýsýn?
Yada yarimin nefesini bir rüzgara saklayýp...
Boþver be Ýstanbul...
Boþver...
Altý üstü hayat!
Kaç sevda gördün dimi sen!
Ama hala tek baþýna türküler söylüyorsun Beyoðlunda...
Ya aklýma takýldý Ýstanbul,
Yahu kimden peydahladýn bu yalnýzlýðý?
Bu gözleri nasýl hatýrlamazsýn!
Ya senin yaran deðil mi Kýz kulesi?
Bir günde bir iyilik yap ve onu geri ver Ýstanbul.
Benim seninle baþ edecek yediverenim yok.
Biliyor musun?
Adýnýn geçmediði iklimler bulacaðýmý sandým,
Ama ömrüm seni eskitecek kadar uzun deðilmiþ!
Biliyor musun ey Ýstanbul!
Hep aksak þiirler yazar benim kalemim.
Seni koyayým derken þu mýsranýn elveriþli yeminlerine,
Solgun zamanlarýn kayýplarýna takýlýyor yüreðim.
Bulut bulut birikiyorum,
Yaðmur olup düþüyorum devrik sevdalarýmdan,
Düþüyorum Galata'dan…
Yaralarým var be Ýstanbul!
Kýz kulesi gibi durmadan kanayan
Yaralarým var..
Bakalým hangisini kapatmaya yeter gücün...
Alti üstü hayat be Ýstanbul!
Kaç elveda daha sýðar ki gözlerine?
Kalbini yamalayýp yamalayýp kullansan,
Kaç sevda süsü verilmiþ hayat kýrgýnlýklarýna duraklýk yaparsýn?
Sen en iyisi yeni bir türkü öðren be Ýstanbul,
Dilindeki epeyce eskidi zaten.
Bak anlatamaz oldu çektiklerini...
Yaralarým var be Ýstanbul!
Bakalým hangisini kapatmaya yetecek gücün.
Ya aklýma takýldý Ýstanbul!
Yahu kimden peydahladýn bu yalnýzlýðý?
Bu gözleri nasýl hatýrlamazsýn,
Ya senin yaran deðil mi Kýz kulesi...

Hüseyin Avni Çakmak