Çatýrdayan ve yýrtýlan, parçalanan bir þeyler var aþka dair...
Yüreðini sevdim senin, sen ki yüreðinle severdin sevince, gözlerinle...Sýký urganlar hazýrlanýyor þimdi boynuma.
Ve býçaklar bileniyor, mermilerin seri numaralarý alýnýyor kullanýlmadan önce.
Ve benim için bin bir ölüm þekli düþünüyormuþ celladým.Bense bin bir kez seni düþünüyorum.Seni yanaklarýma deðen bir çið tanesi, sigaramýn son nefesi.
Ve hiç söylenmemiþ bir þarkýnýn ilk mýsrasý.Ve hep söylenen bir þarkýnýn son mýsrasý gibi seni düþünüyorum.Adýný unuttum baðýþla beni.Ama hep kadýným bildim diyedir bu, kýsraðým dediðimden sana.Bu sonbahar yaðmurlarýda bitecek bir gün kadýným.Kýþýn ardýndan güneþli günler vuracak yüzüne...Ýçine yaþama sevinci dolacak ve aþýk olacaksýn belki de birine,belki de yeniden seveceksin.
Her ayrýlýk bir ölüm, her ölüm bir baþlangýç dememiþler mi? Adýný unuttum baðýþla beni.Ama hep Akdeniz bildim seni, hep Ege, Marmara...
Ve her denize açýlýþýmda teninin kokusuyla buldum yolumu.
Gözlerin çoban yýldýzýmdý, saçlarýn boynuma zincirlediðim uðurum...Þimdi en uzak yýldýzlardan bakýyorsun gözlerime.Oysa biliyor musun son bakýþlarým bunlar.Bunlar son voltalarým sahil boyunda, bu son sigara içtiðim ve bu son...Adýný unuttum baðýþla beni.Ama hep kadýným bildim seni.Adýný unuttum baðýþla beni...
Adýný unuttum baðýþla beni...