Bir yasanýn üstünde çalýþýyorum. Anlamlandýramadýðým cümleler kuruyorum. Bir otobüs geliyor duraða. Kahverengi paltolu, elli yaþlarýnda bir kadýn, saçlarý at kuyruklu bir kýz biniyor otobüse. Bu kadar uzun yol nasýl biter? Bütün gün gidip geliyorum. Þu üstünde çalýþtýðým yasa þöyle: Ýsteyen, otobüsteki diðer insanlarla konuþabilir, baþýný yanýndakinin omzuna yaslayýp gözlerini kapayabilir, umulmadýk bir anda ýslýk öttürmeye baþlayabilir. Tabii yasalar yürürlüðe konurken benim fikrim alýnmaz. Ama ben de fikirlerimi biriktirip yazýyorum. Eðer birgün fikrim alýnacak gibi olursa bu belgelerden yetkililer faydalanabilir. Yollar gri ve þerit seçmek pek zor deðil, bazen kolay olmadýðý gibi. Üstünde çok fazla düþününce zorlaþýyor seçmek. Hemen uygulamak ise çözüme götürüyor. Hatta çözüm bile olmuyor bu, çünkü düðüm olmuyor baþýnda. Þoför aklýndan geçenleri hemen uygulayýveriyor. Bende uzun metrajlý film senaryosu veya roman yazacak kafa yok. Çabuk tükendiðimden bu kýsa þeyleri yazýyorum. Sonra uzatmaya çalýþýyorum yazdýðýmý.