Ah anneciðim ah!
Çok erken býraktýn beni öksüz,
Böyle yapayalnýz, böyle çaresiz...
Þimdi kim uyutacak ki beni?
Kim ninni söyleyecek ki?
Soðuk kýþ gecelerinde kim?
Kim üstümü defalarca örtecek ki?...

Ah anneciðim ah!
Kim soracak ki býkýp usanmadan?
Aç mýsýn oðlum?
Yemek yedin mi yavrum?
Sofraný kurayým mý evladým? ...
O an þefkat damlardý gözlerinden anneciðim,
Duymamazlýktan gelirdim ki yine sorsun diye...

Ah anneciðim ah!
Sen bir defa öldün ben bin defa!
Küllenir dendi acýlar ama küllenmiyor!
Âhýmdan içim yanýyor!
Nerdesin anneciðim nerdesin?
Merhamet kundaðýna sarsana gene beni,
Sevgi dolu sinene alsana gene beni...

Ah anneciðim ah!
Bir gülüþün vardý ki gül bile kýskanýrdý;
Sabah güneþi gibi ýþýrdý gözlerin.
Yaþama sevincimdin, huzur kaynaðýmdýn...
Þimdi sen yoksun!
Ne aðlayaným var
Ne senin gibi sevenim...

Ah anneciðim ah!
Kapýda beni hasretle bekleyiþini özledim,
Her kucaklayýþýnda dirilirdi sanki yüreðim,
Yok olurdu birden deryalar kadar derdim,
Þimdi sen yoksun!
Ve ben bir bebek kadar aciz!
Bir bebek kadar çaresizim!...

Ah anneciðim ah!
Sensiz bu dünyanýn,
Ne cefasý çekilir,
Ne sefasý sürülür.
Biliyor musun anneciðim?
Sana kavuþmaktýr artýk tek dileðim;
Tek dileðim: ´sana kavuþmaktýr´...



Hýzýr Ýrfan ÖNDER
'Niçin Aðlar Güller Bana? '
Gündüz Kitabevi Yayýnlarý/Eylül-2007