Usta bizim ele varýnca
De ki; “ gördüklerim birer karýnca
El ayak çekilip, hava kararýnca
Sýrtlarýndaki buðdaylarý býrakýnca
Vatana özlem, satana sitem
Ezilmiþliðe, unutulmuþluða
Yanýk bir ezgi aðýzlarda buruk...”
Müsadenle iþine karýþýyorum biraz
Ammâ;
Buralarda ne ilkbahar gördük, ne de yaz
Mevsimlerin hep sonbahar olduðunu yaz...
Eðer bizi sual eden olursa (!)
“Dönen çarkýn diþlisi deðil ammâ
diþlilerin arasýnda yað olmuþlar;
çarýklarýný çýkarmýþlar,
karýnlarýný doyurmuþlar
paralar kazanmýþlar
yüreklerinin yarýsýný
geldikleri yerde býrakmýþlar,
hallerini anlatacak yar bir yana
yazdýracak katip bile bulamamýþlar”
diye anlat, diye yaz...
... Hani O türküye inat;
ne buralarý mesken tutabildik,
ne de sýlada sevdiðimizi unutabildik...
gördün deðil mi Usta;
insanlarin “Ýnsan”a susamýþlarýný,
duydun deðil mi Usta;
altýn kafes kuþlarýnýn haykýrýþlarýný!
“Ýlle de vatan, ille de vatan!”
ya, 20’sinde, 30’unda, 40’inda, 60’ýnda
çocuklarýn þarkýsýný:
“ Orda bir köy var uzakta
o köy bizim köyümüzdür”
Duymasan da anladýn çok iyi biliyorum
O þarkýyý artýk ben de söylüyorum.
Ya da “25, 30, 40 yýl oldu geleli”
Sözleri dökülürken aðýzlardan
Ses tonlarýndaki hüzün farksýz mýydý,
“ Dönülmez akþamýn ufkundayýz
vakit çok geç” mýsralarýndan...
ýþýðý gördün mü Usta;
“Hoþgeldin”lerde
hasret hasret parlayan,
“güle güle” lerde
gönül deryasýnda yakamozu andýran...
bu hikaye, “Bir Yol Hikayesi” deðil Usta,
60’larda buralara yollanan
yani sen- ben henüz doðmadan
70 cent için birara hatýrlanan
ve yine unutulan
milyonlarýn sesi,
bir tas çorbanýn hikayesidir...
burasi Almaya’dýr, Hollanda’dýr,
Belçika’dýr, Fransa’dýr, gurbettir,
El kapýsýdýr,
“Yadeller” denen yerdir
Aliler’in, Veliler’in
Hasanlar’ýn ,Mehmetler’in
Zoraki ikinci vatanýdýr...
Þikayet mi?
Hâþâ ne hakla!
40 yýldýr yazýlmamýþ
Gurbetçi Destaný’dýr....