Teknoloji alanýndaki her yeni ilerleme, uygarlýða yeni bir adým olarak nitelenir. Yaþadýðýmýz yüzyýl içinde, kapitalist sistemin hakimiyet sürdüðü dünyanýn bir çok yeri için teknoloji ve uygarlýk bir bütünün parçalarýdýr. Çünkü, kapitalist düzenin ihtiyaç duyduðu tüketimin politikasý teknolojiye kucak açar. Sürekli bir ilerleme vardýr teknoloji alanýnda, bu buluþlar bir çok insanýn hayatýný kolaylaþtýrýrken, her yeni buluþun bir öncekini eski kýlmasý bu döngü içinde insaný edilgen kýlmaktadýr.

Teknoloji kullanan ile kullanmayan arasýnda yaratýlan, uygar ve uygar olmayan ayýrýmý, kapitalist sistemin bireylere vaat ettiði eþitlik ilkesine zýt düþmektedir Bu düzenin beslendiði en büyük gücü de böylece teknoloji olmaktadýr. Yeniden üretime her dakika olanak saðlayan ve bilinçsiz tüketime teþvik eden bir güçtür teknoloji. Teknolojinin getirdiði bir çok fayda gözardý edilmeksizin þunlar söylenebilir: Ýçinde yaþadýðýmýz dünya artýk, bazý araçlarýn yardýmý olmaksýzýn ayakta kalamayacak kadar tüketilmiþtir. Ancak, bu tüketimi yine bu araçlar tarafýndan bir yandan da hýzlandýrmaya devam ediyoruz. Üstelik, bu araçlarýn büyüttüðü ekonomik ve toplumsal uçurumlar, her yeni gün bir üst modelin geliþiyle derinleþmektedir. Dolayýsýyla, ekonomik durumu yetersiz olanlar toplum dýþýna itilmektedir. Doðanýn kanunu olan ‘güçlünün zayýfý yenmesi’ modern toplumlarda insanýn insana uygulamasý olarak görülmektedir. Böylece toplumlarda doðumla birlikte varolan bazý eþitsizliklerin sýnýrý sistemin elleriyle geniþletilerek yeniden oluþturulmaktadýr.

Her þeyi pazarlama odaklý düþünen kapitalist sistemde,istenilen zaten eþitsizliktir, çünkü pazarlamada eþitlik olamaz; ’kaybedenler ile kazandýðýný sananlar’ olabilir. Ekonomik gücü olanlar ile olmayanlar arasýnda varolan eþitsizlik, toplumsal boyutlara taþýnmaya baþlanmýþtýr teknoloji araçlarýyla. Teknolojiyi takip edememenin acizliði yaþatýlmaktadýr insanlara, adeta bir suçluluk duygusu verilerek. Bu þekilde, toplumda istenmeyenler toplum dýþýna itilmeye çalýþýlýr. Çünkü, sistem onlardan bir þey kazanamayacaktýr. Bu yabacýlaþmayý istemeyen, direnen bir çok kiþi de, toplumdaki çoðunluða ayak uydurabilmek için yaratýlan eþitsizliðe ortak olur. ”Yeryüzünde günýþýðýna layýk olmayan nice insan vardýr, ama güneþ her gün doðar” sözlerinin sahibi Seneca’nýn ifadesi bu durumu özetlemektedir.

“Uygarlýktaki her yeni ilerleme, ayný zamanda, eþitsizlik yolundaki yeni bir ilerlemedir. Uygarlýkla doðmuþ olan toplumun kurduðu bütün kurumlar, ilk ereklerinin tersine dönerler” der Jean Jacques Rousseau ve uygarlýk ile eþitsizlik arasýnda var olan paralellikten söz eder. Günümüzde teknoloji ve uygarlýk eþ anlamda kullanýldýðýndan ve teknoloji kullanýmý sosyo-ekonomik eþitsizliklere neden olduðundan, böyle karamsar bir tablo çiziyoruz uygarlýða dair. Çünkü, yalnýzca ekonomik tabana dayalý politika yapan zengin ülkeler, yüksek teknolojileriyle milyonlarca insaný her dakika izlerken ‘baþka dünyalar’da yaþayan insanlar tarafýndan uygar olarak nitelenir ve o seviyeye ulaþmak arzu edilir, modernlik oradadýr çünkü.

Ýnsanlar,doða kanunlarýnýn hudutlarýný aþmadan yaþamayý öðrenemedikçe ya da kabullenemedikçe tüketimin kötü ruhu bizi acý gerçeklerle yüzleþtirmeye devam edecektir.Kendimize ait bir dünya yarattýk çünkü baþtan,kurallarýný biz yazdýk;kimin yaþayýp kimin öleceðine yine biz karar verdik.Ama,bu karar vericiler,güç sahibi insanlar oldu.Çünkü,sistem buna olanak veriyordu.Ve yarattýðýmýz bu yeni dünyada yaþamanýn adýna ‘modernlik’ dedik