Bu kadar mý sürecekti herþey? Hayat nedir diye sorarken kendimize... Hayat bu kadar zor mu diye sorarken kendimize... Herkesin kendi derdi kendine... Kendine büyük biraz, sana belki de daha büyük, belki bana önemsiz, geçilmesi gereken bir hadise." Neden yazýyorum?" diye soruyorsan, bende bilmiyorum. Bir sebep arýyorsan, kapatman umurumda deðil! Yazýyorum... Yazýyorum, gecenin karanlýk olmasýna, yazýyorum kafamýn dumanlý olmasýna. Yazýyorum, beðenmiyorsan eðer, kafiyeli birkaç sözümü, kapat zaten seni burada istemiyorum. Ýstiyor muyum? Ýstemiyor muyum? Acaba bu sorunun neresinde saf tutuyorum? Hangisinde acaba? Yoksa ortasýnda mý?

Saflarýmýz belli mi sanki? Bir gidiyor hayat, bir geliyor. Bir böyle düþünüyoruz, bir öyle. Bir kinci yüreðimiz, bir yüreksiziz bu dünyada. Ne önemi var ki aslýnda? Neden yaþýyoruz diye sorarken tanrýya, buluyoruz kendimizi daha berbat bir hayatýn içinde. Þükrediyoruz sonra. Sonra yine isyan. Biz insanoðlu hiç yerinde durmuyoruz. Evet, yazmak olsun diye yazýyorum. Satýrlarda içimi döküyorum. Evet, bekliyorum birkaç kiþi okusun beðensin diye. Bazen beðenilecek bir tarafý yok heralde diyorum. Bazen kýzýyorum herkese. Hah! Bu yazýyý nereye koyacaðýz? Hangi bölüme? Acaba bir insan bunu baþýndan sonuna kadar okuyabilecek mi? Umurumda deðil desem... Bu yazý için umurumda deðil desem... Bilmiyorum desem. Ýþte garip duygular desem...

Hangi bölüme koysak? Hangi bölümde yazsak? Yazar olsak, baþarýlý olsak, onu yapsak, bunu yapsak, dertlerle uðraþsak, mutlu olsak, mutlu oluyormuþ gibi yapsak. Ne yapsak bu garip dünyada? Evet doðru bildin! Yazmak olsun diye yazýyorum! Bir amacým yok. Bir sebebim yok. Þimdi iki saniye durduysam bunun sebebi, ne yazayým diye düþünmem deðil, aklýmýn derinliklerindeki oyunlarýn bana yapmýþ olduðu komplodur. Beynim boþ. Hayat boþ. Hatýralar boþ mu? Bazen dolu, bazen boþ, bazen acý, bazen hoþ. Neye yara dostum geçmiþ gitmiþ garip hayatýn. Seninki garip, benimki güzel yarýþýndan kim galip çýkmýþ? Benimki kötü seninki güzel yarýþýndan peki kim galip çýkmýþ? Ben galip gelmedim. Ýçim galip gelmez benim. Ben daha kendime galip gelemdim. Ne demeliyim? Ne yazmalýyým dememeliyim.

Yazmalýyým sadece. Bugün, bu akþam, bu gece ve hergece sadece yazmalýyým. Nerdeee? Vakýt varsa gel kendin yaz. Yazamýyorsan bir de gel o sýrtýna inen yaz diyen kýrbaçlarla, seni sýkýþtýran ilhamlarla uðraþ. Yazýyorsan bir de kalk sýkýþtýrýp duran egolarýnla uðraþ. Yazýlmayan yorumlarla uðraþ. Karýþýp duran kafanla uðraþ. Kaybolup giden fikirlerle uðraþ. Kaybolmamak için çalýþan bu yüreklerle uðraþ. Kaybolmak istemem bu dünyadan. Adýmýn izlerini býrakmadan gidemem ben. Gitsem ne olur, bazsam ne olur, ey garip kader. Kadermiþ. Ýnanmýyorum sanma. Kötü oldu diyorum sanma. Dediðim birþey yok benim. Ben yazarým bilip, bilmeden. Ben söylerim görüp, görmeden. Ben uyurum sabahlarý, geceleri ayaktayým ey ahali. Duyun beni. Býraktýðým izler acaba peþimi býrakýr mý ölünce?

Ülkem derim yazarým. Çekinmem, korkmam derim yalan mý atarým? Sen cevap verebildiysen kendine o zaman gel bana da bir akýl ver. Söyle dostum neden zor böyle hayat. Zor mu acaba. Zor mu? Kötü mü böyle dünya? Ey adamým sen deðil miydin mutluluk nareleri atan, sen deðil miydin göbek atan? Heyt be ne çabuk unuttun? Duraksarsýn iþte böyle. Duraksa bakalým sen...
Hayat duraksamýyor gördüðün gibi. Duraksamýyor iþte!

Utku KOÇAK
11.04.2007