Bu güneþ hasreti öldürecek
zerresi düþmeden topraðýna aç
þafak hasretinde gözlerimin ferini

çiðdemler kar görmeden
tüketip yüreklerinde en yeþillerini
çaresizliðin acýsýzla solacaklar

hücre demirlerini kaplayan su
kahve rengi paslarý emiyorken
kavuþamaz hayata ölüm

ah be ciðerparem
kaldýrmadan baþýný onurla
karýncalarýn çekirdek telaþýnda
gidip gelmelerine inat
biten gün söndürür mü
gözlerindeki umutlarý

varsa yiðit olan söylesin
aþk olmadan yazýlýr mý þiir
açýlýr mý en basit kapýlar
kilitsiz de olsa ardýna kadar

ve Tanrý sormaz mý yalancýlara
bunun hesabýný

pencereni aç þimdi bilirsin
tam aksi yönündeyim ne yapsan hayatýn
lokma gözlerini denize çevir sonra haykýr

benim gökyüzümün dönmeyen kýrlangýçlarý
belki de hala senin denizlerindedir