konuþmaya kalkmayacaðým; söz…
Dilenmek için vakit geç biraz,
biraz da sensizlik beni aldatan…
Dedim ya, sofranýn ortasýndan kalkmak gibi,
en iþtahlý yerinde kaþýksýz kalmak!

En inanýlmazý da,
buna dayanmaya cüret etmek…

Dedim ya;
içindeyken çekmek erkekliði…
Ya da bir anneydim ben senin gibi:
düþün ki kýydým kendime,
seni yaþatmak için…

Boþ sözler vermedim:
aþk içindi her þey!
Her þey seni daha çok sevmek için!

Kadýným!

Bir tren yolculuðuydu seni tanýdýðým.
Saçlarýn, omzumdan salýnan
kum taneleri kadar ýþýl ýþýl,
güneþ gibi içimi ýsýtan…

Yine ben o trende olurum:
Yanýmda sen olursun…
Üzerinde kahverengi hýrkan,
uzun keten eteðin
ve kollarýma dolanmýþ kollarýn…

Uyuyacaksýn.
Ne zaman gözlerini açýp da baþýný kaldýrsan
ben sýcak yanaklarýna bir öpücük konduracaðým.

Bir istasyon öyküsüydü
Bir valizim, bir elin ve omzun;
Yaslayarak ruhunu sýrtýma
özgür olacaktý ruhum

Sonra düdük; hadi gidin buradan…
Hadi gidelim buradan,
sýcak vagon, güzel pulman;
raylar tanýdýk;

yasla baþýný,
yaslý baþýma;