Ýç savaþlarýnda
Günah mayýnlarýna basýp
Sakatladýðýn ruhunun
Engelli doðasýyla
Ötelere varýlmazdý
Senle çýkýlmazdý yola
Yürüyemiyordun bile
Yaþamýn labirentinde
Sadece hazla sulandýrýp varlýðýný
Akýtýyordun hiçliðin laðýmlarýna
Kayýp senin yazgýn
Kronik depresyon adýn
Sapkýnlýkla savunduðunda kendini
Acýmasýz yargýçlara
Uç tadlarý yudumlayan
Marjinal bir kadýn

Mutsuzluðu yaðmalayan
Kalpleri hýrpalayan
Kimyayý sindiren
Çakal ruhlardan tiksinip
Cesedine tükürüp
Boþluðunu harfiyatla doldurmaktan
Enkaz altýndaki kalbini
Sýcak bir yuvaya çevirecek
Sevgiyle ýsýtan
Bir erkek protez aramaya baþladýn
Felçli bacaklarýna

Gözlerinden suçluluk saðanaklarý yaðdýrýp
Günahlarýnda boðulmaya baþlayýnca
Çýrpýnarak

Güzelliðin yetmiyordu
Yükünü hafifletmeye
Seni taþýyanlarýn
Kendi aðýrlýklarý birde römorkta senin çöplerin
Çabuk geliyordu yorgunluk
Kaygýlarýn terlettiði kalplere
Çapulcu kitlelerin ellerinde çomaklar
Deþiliyordu pisliðin
Havada metan kokusu
Patlýyordu öfkeler üzerine

Ve hiçbir yürek yetmiyordu
Seni sindirmeye
Mide bulantýsýyla
Taþýmaya ötelere
Canlanmak için canvermek gerekiyordu
Ölmüyordu bir türlü geçmiþin
Tutarsýzlýklarýnla
Teneffüs ediyordun kesik kesik
Ýki yaþam arasýnda gelip gidip

Ýçindeki kayýp þehirde dolanan
Benim sakat meleðim
Yetmedi örtmeye günahlarýný
Dayanýlmaz güzelliðin...