Zehra,
On beþindeydi
Daha.

On beþ
Mavi boncuk
Diziliydi
Ak çocuk
Gerdanýnda...

Yeni yakýlmýþ
Kýna kokuluydu
Ak çocuk parmaklarý...
Daha yeni yaktýydý anasý
Kurban bayramýnda...

Dalardý,
Ýðne oyasý iþlerken parmaklarý,
Zehra,
On beþlik hayaller kurardý.

Daha hiç gitmemiþti
Zehra,sinemaya.
Yarýn öbür gün
Evlenince,kocasý götürürdü,
Anasý öyle söylemiþti!

Ýþlerken oyasýný,
Sinemayý düþlerdi,Zehra,
Ýstanbul’u düþlerdi,
Þöyle yaðýz bir kocasý olunca
Yarýn öbür gün,
Kýsmet bu ya,
Belki hepsini görecekti!


Ak çocuk parmaklarý,
Bir kuþluk zamaný,
Toplarken çalýlarý
Aþ ateþine,
Yetemedi,Zehra’nýn,
Kýrk beþlik koca
Mehmet Emmi’yi itmesine.

Mehmet Emmi,
Ýri cüsseliydi...
Ýyi semirmiþti,
Kurbanlýk koyun satardý
Büyük þehirlerde...

Bir kuþluk zamaný,
Zehra’nýn on beþlik hayallerini de sattý,
Hoyratça...

Hunharca...

Sattý,on beþlik yaþamýný...

On beþ mavi boncuk
Daðýlmýþ,
Çalýlýkta...

Çýðlýk çýðlýða...

Yeni kýna kokan parmaklar
Yetemedi...

Namlusunu çeviremedi
Tüfeðin...

Tüfek babasýnýn elinde,
Babasýnýn gözünde
Namus! ...
........................................................

Zehra’nýn babasý
Yedi on beþ yýl!

Ayný koðuþtan biri söylemiþ,
Hiç konuþmazmýþ,
Ne gece ne gündüz...

Omuzlarýný sormamýþlar!

Amcalarý Zehra’nýn,
Çýkýyor kahveye,
Geçiyorlar köy meydanýndan
Baþlarý dik!

Omuzlarý dik! ...

Kýrk beþlik koca Mehmet Emmi,
Bir baþka köye göçtü...

Kurbanlýk koyunlarýyla...

Yine semirik...

Yine et pazarýnda...

Anasý,Zehra’nýn,
Gözü yaþlý anasý...

Yüreði yaslý...

Yüreði taþ basýlý
Anasý,Zehra’nýn,
Ahtý vardý,everene dek,
Her yýl bir mavi boncuk takacaktý
Zehra’sýnýn boynundaki
Diziye,
Ak,kýnalý kýzýný
Ya Rabbi
Korusun diye! ...

Üç beþ mavi boncuk,
Zehra’nýn anasýnýn elinde...