Surlarýnda hapsolmaktan yakýnýrdým hep
Sevginle yeniden doðuþumu unutarak
Seni ne çok sevdiðimi ben bile bilmiyormuþum meðer
Her þeyi ve herkesi bir anda unutup
Yalnýzca seni özlemek ne demek, bilmiyormuþum

Bize ne oldu demekten yoruldum artýk.
Baþkalarýnýn aðzýndaki sevgi cümleleriyle kirlenmekten yoruldum.
Hala senin gittiðin saatte yaþamaktan,
O saatte sensiz yaþlanmaktan yoruldum.
Ýçimizden geldi diyerek arabayý durdurup birbirimize sarýldýðýmýz bu yollarda yürümekten
Ve artýk yürüyemeyip bu þehri her seferinde terk etmekten.
Kalbimdeki seni inkâr etmekten, seni soranlara o gitti diyebilmekten yoruldum.

Son nefesimin nasibi olsun kollarýn demiþtim bir gece, yemin olsun yalan deðildi.
Cihaný aðlatacak bir dert býraktýn içime, nasýl vazgeçeyim senden?
Seninle geçiremediðim her gün parçalanan bu bedenle
Hangi ömrün hevesine düþeyim?

Yoruldum seninle sevdiðimiz yemeklere sensizken tat katmaya çabalamaktan.
Ve yoruldum bu huysuz, bu hýrçýn, bu yörüngesini kaybetmiþ kadýnlýðýmdan.
Söyle bir baþkasýna dokunan ellerini düþündükçe nasýl yerinde tutarým aklýmý?
Cennetini görmüþken gözlerim, çoðalan yangýnlara nasýl çevrilir baþým, söyle?
Beni bu devrilmiþliðime alýþtýrma ne olur
Çünkü yoruldum hasretinle sýnanmaktan
Yoruldum seni seviyorum diye çýðlýk atan kalbimi oyalamaktan

Bak, hiçbir aþkýn mayasý tutturamadý beni hayata
Sahte bir çýrpýnýþtan öteye gitmiyor umutlarým
Sesin yok artýk, yankýsý kaldý bir tek kulaklarýmda
Sen de yoksun, gölgen beni her gün daha da zorlamakta
Çözülüyor dizlerimin baðlarý,
Hayatýn ortasýna sýrtüstü düþüyorum
Bizsiz kalan þu kýymetsiz günlere, direniyorum

Anla artýk yoruldum her yaðmurda, yokluðunla içime çekilmekten
Ve yoruldum mesneti benden eski yalnýzlýða boyun eðmekten…