-Arkadaþlar dýþarýya bakýn kar yaðýyor.
Kimse aldýrýþ etmedi.Herkes tahtadaki soruyu defterine geçirmekle meþgul.
-Ya vallahi yaðýyor.Bu sefer þaka deðil.
Yeminin üzerine tüm kafalar pencereye çevrildi.Evet,bu sefer þaka deðildi.Kar yaðýyordu,hem de lâpa lâpa.
Tüm sýnýfý bir gürültüdür, kapladý.Herkes sevincinden derste olduðunu unutmuþ,espriler yapýyor yanýndaki ile konuþuyordu.Hoca sýnýfa artýk ders anlatmanýn imkansýz olduðunu anlayýp,kar görmenin de sevincinden olacak ki,zaten 10 dakika kalan dersi bitirmiþti.
Ders zili çalar çalmaz herkes yatakhaneye doðru delicesine koþuyordu.Okul kýyafetleri deðiþecek,etüt ve akþam yemeðinden sonra yapýlacak olan kartopu savaþýna hazýrlanacaktý.Semih bu tatlý hengâmede arkadan ilerliyordu.Onun bu halini gören Yasin:
-Hayýrdýr Semih iyi gözükmüyorsun.Bir þey mi oldu?
-Bilmem,içimde kavrayamadýðým bir sýkýntý...Sanki kötü bir þeyler olacak gibi.
-Halla halla hayýrdýr inþallah, bu tatlý kar tablosu varken.Neyse hadi gidelim,daha akþamki savaþa hazýrlanacaðýz.
Beraber yurda doðru ilerlerken Semih'in pencereden baktýðýnda, kuþlarýn bu ansýzýn gelen kara hazýrlýksýz yakalandýklarýný görünce, tüm gün boyunca solgun olan yüzü bir parça tebessümden payýný aldý.
Yemekler yenmiþ ikinci etüt baþlamýþtý.Saatler geçmiyordu ki etütler bitsin, bitsinde kartopu savaþlarý baþlasýn.Serdar bu bekleyiþe dayanamayýp kitabýn üzerine yýðýlý vermiþti.Etüt belletmeni dýþarýya çýktýðý an, herkes birbirini tehdit ediyor; “dýþarýda seni yakalamýyayým boynundan karlarý,karnýna karnýna yollayacaðým” diye etüdü geçirmeye çalýþýyordu.Öyle ki bazen elektriklerde gidince gürültü inanýlmaz boyutlara ulaþýyordu.
Hiç durmadan yaðan kar, seviyesini topuk hizasýna kadar getirmiþti.Lâpa lâpa yaðýþ yerini tipi þekline býrakmýþtý, daha uzun soluklu geldiðini hissettirircesine.Danýþma binasý artýk gözükmüyor, kantin yolu ise kapanmýþtý.Tablo karamsar gözükse de kartopu oynayacaktýlar.
Ve sabýrsýzlýkla beklenen zil çaldý.Herkes dýþarýya koþtu.Birbirine çarpanlar, birbirini düþürenler, heyecanla nereye gittiðini bilmez halde koþuþturanlar, hepsinin hali görülmeye deðerdi.
Son kez yurda girip eldivenler alýndý.Daha öncede planlandýðý gibi herkes koca çýnarýn yanýndaydý.Yasin sabýrsýzca:
-Hadi beyler biran önce takýmý oluþturalým,dedi.
Serdar:
-Ben, Berk, Mahmut, Hamza bir takým olalým.Semih, Yasin, Murat ve Salim de bir takým,dedi.
Bunu der dermez herkesin gözü Salimi aradý.Salim yoktu.Birden ortam gerildi.Yasin kýzgýn bir þekilde:
-Nerde olum bu, ne yapmaya çalýþýyor, ne kararlaþtýrdýk biz.
Semih:
-10 dakika bekleyelim.Sonra onsuz devam ederiz.Ama hep böyle yapýyor.Son zamanlarda ne zamandýr buluþsak, gelmiyor, farklý mý olmaya çalýþýyor ,dikkat mi çekmeye?
...



Semih, uzun zamandýr grubu ilgilendiren bu konuyu laf arasýnda deðinmiþ, zihinleri daðýtmýþtý.Bir an herkes düþüncelere daldý, sanki karý unutmuþlardý.Tam tartýþma büyüyecekti ki, okul binasýnýn üçüncü katýndan salimi gören Yasin:
-Beyler yukarýda, diye iþaret etti.Ýkiye ayrýlalým, yakalayalým, kara sokalým onu.
Herkes okula doðru hýzla koþmaya baþladý.Salim de olduðu yerden ayrýldý, güya onlarý atlatacak, biraz daha kýzdýracaktý.Okul giriþinde ikiye ayrýlan merdivenlerden herkes saðdakinden yukarýya doðru çýkmaya baþlayýnca, yukarýda onlarý atlatmak için birinci kata kadar gelmesini bekleyen Salim sol merdivenden aþaðýya inmeye baþladý.Ayarlamayý iyi yapamayýnca ikinci kata çýkmadan Salimin sol merdivenden aþaðý indiðini görünce oraya yöneldiler hýzla.Mesafe o kadar kýsalmýþtý ki üç-beþ merdiven vardý sadece.Merdivenleri ikiþer iki þer atlýyordular.Ýniþte merdivenlerin sonunda Salim düþtü ancak müthiþ bir çeviklikle kendini toparladý.Yurt koridoruna doðru yöneldi.
En önde Salim arkada Semih, Mahmut, Hamza diye devam ediyordu.O kadar hýzlý ilerliyorlardý ki yolda düþenler vardý.Ýleride yarýsýndan yukarýsý camdan olan demir kapý vardý.Aradaki mesafe kýsa olduðundan,çaresizdi, kapýya dokunur dokunmaz yakalanacaktý Salim.
Ýþte ne olduysa burada oldu.Salim dikkat etmeden kapýnýn açýk olduðunu düþünerek, ellerinin, üst kýsýmdaki camý itmesiyle kapýnýn hýzla açýlacaðýný zannediyordu.Ancak tam bu sýrada cam kýrýlmýþtý.Salim birden ürperdi.Ellerine bakýyordu.Kolundan kanlar damlýyordu yere.Kabaný yýrtýlmýþ ellerini camlar kesmiþti.Biraz bilinci gitmiþti.Bir þey yok hafiften kesti, diyordu.Hemen arkasýnda olan Semih koltuk altýndan kavrayarak lavaboya doðru götürdü.
Hýzla yurda doðru ilerlerken yere kanlar damlýyordu.Yurt giriþinde herkes onlarý izliyordu.Kötü bir þey olduðu açýktý.Acý bakýþlar Salimi izliyordu.Kimseden ses çýkmýyordu.
Semih:
-Bir þeyin yok Salim hafif sýyrýk.Hem lavaboya geldik.Þöyle bir güzelce yýkayalým geçer, diye üzüntüyle Salimi teselli etmeye çalýþýyor.
Semih, Salimin kollarýný sývayýp ellerini suyun altýna sokunca birden kanlarýn artmaya baþladýðýný gördü.Hemen geri çekti.Gördüðü manzara korkunçtu.Kolu dirsek boyunca bir karýþ kadar derince kesilmiþ, beyaz et gözüküyordu.Herkes panik oldu.Ne yapacaðýný bilmez halde bir oraya bir buraya koþuyordular.Yasin:
-Ben Osman hocayý çaðýrmaya gidiyorum, Serdar sende git bir belletmen bul.Çabuk olun çocuk gidiyor, dedi.
Semih, Salimi Hamzaya býrakýp, hemen kaný kesecek bir þeyler bulmaya çalýþtý.Saða sola deliler gibi gidiyor.Ayný zamanda aðlýyordu.Durum ciddiydi.Ya ölürse?Ya canýndan çok sevdiði arkadaþýna bir þey olursa?Oradan ayrýlmakta istemiyordu.Hiçbir þey bulamadý.Derken boynundaki atký aklýna geldi.Çýkardýðý gibi Salimin yanýna geldi kolunu kaldýrmasýný söyleyip amatörce kesik olan kolunu yukarýdan sýktý.Böylece kanýn akmasýný engelledi.
Semih tekrar koltuk altýndan kavradý.Hastaneye gitmek için danýþma binasýna doðru ilerliyorlardý, Salim bilincini kaybetmiþ, kandan korkar halde bayýlmak üzereydi.Bilincini açýk tutmak Can onu konuþturuyordu.Danýþmanýn oraya geldiklerinde korktuðu þey baþýna geldi Semihin.Yurt müdürünün arabasý yok sadece kantin sahibinin arabasý vardý.Hemen Salimi Cana býrakýp kantine koþtu.Ýçeri girer girmez Kantinci Ali’ye:
-Arkadaþým ölüyor,eli kesildi.Hemen hastaneye gitmemiz gerek.Araç lazým.Hadi abi sallanma, dedi.
Kantinci Ali, Semihin bu haline anlam veremedi.Olayýn ciddi olduðuna kanaat getirince dýþarýya çýktýlar.Arabaya doðru yönelmiþlerdi.Bu arada Serdar, Ýsmail abi ile beraber onlara doðru koþuyordu.Ardýndan Yasin de onlara yetiþti.Osman hocanýn uyuduðunu, yetiþemeyeceðini, sonradan geleceðini söyledi.
Hemen Arabaya bindiler.Can ve Yasin ön koltuða, Semih, Ýsmail Abi, Serdar ve Salim arka koltuða oturdular.Salimi dizlerinin üstüne uzatmýþlardý.Yollar buzlu olduðu için sanki kaplumbaða gibi ilerliyorlardý.Okul yolunu ana caddeye baðlayan ara yolun böyle olduðunu düþündüler ama ana yola çýktýklarýnda hastaneye varmalarý hayli zaman alacaktý.Nitekim bir can kurtarmak isterken yedi can gidebilirdi.Bunun farkýndaydý Kantinci Ali.Dikkatle kullanýyordu arabayý.
Arkada Ýsmail abi Salimin kolunu her beþ dakikada bir açýp kapýyor, profesyonel ilkyardým bilgisi ile dikkatli davranýyordu.Bu arada Salimin inlemeleri artmýþtý.Yarý baygýn ve aðlýyor halde:
-Hakkýnýzý helal edin.Hakkýnýz çok geçti bana, benden yana helal olsun, diye sayýklýyor, sanki ölecekmiþ gibi konuþuyordu.Semih bu sesleri iþitince iyice kötü olmuþ, zor tuttuðu göz yaþlarýna hakým olamamýþtý.
Daha iki gün önce rüyasýnda Ýsmail abiyi baltayla baþýna vururken görmüþ, bunu diðer arkadaþlarýna birazda sevinerek anlatmýþtý.Bunun da vermiþ olduðu vicdani rahatsýzlýkla helallik istiyordu.
Hastane geldiler.Hemen sedye ile acile kaldýrýldý.Dýþarýda acý bekleyiþ.Herkes bir yere daðýlmýþ, kimse üzüntüsünü belli etmemeye çalýþýyordu.
Semih alýþkýn deðildi hastane ortamýna.Hep ölümlerle kalmýþtý aklýnda.Havasý, sýkýntý vericiydi.Daralmýþtý.Uzaklaþtý diðerlerinden.Oturacak bir yer bulamayýnca, eðildi, dizlerini karnýna çekip, sýrtýný duvara dayayýp aðlamaya baþladý .Hem aðlýyor hem dua ediyordu:
-Allahým nedir bu baþýmýza gelen.Sen büyüksün.Bitir sýkýntýmýzý.Onu bize baðýþla.Her þeye sebep olan benim, hepsi benim yüzümden oldu.Neden kýzgýnlýkla kovaladýk ki, onsuz oynar sonra kýzardýk ona.Þimdi ailesine ne diyeceðiz.Nasýl anlatacaðýz durumu.Ne derler bize, diyerek kendisini suçluyordu.
Tek dayanak noktasýnýn "Allah" olduðunu biliyordu.Caný veren O idi.Baðýþlayacak olan da O. “Havf ve Reca” ile Ona sýðýnýndý.Bildiði tüm dualarý okudu.
Sonra onunla geçirdi anlar aklýna geldi.Çok seviyordu onu.Her ne kadar o sevmese de, anlamasa da.Neden kendisini anlamadýðýný, neden sevgisine karþýlýk görmediðini de düþününce iyice üzüldü.Kendisini hatalý buldu.Kendisini böyle sorgularken birden birisinin feryadý yükseldi.Ses bir kadýn sesiydi.Hemen ayaða kalktý ve göz yaþlarýný sildi, diðerlerinin olduðu tarafa yöneldi.
Gördü ki birisini de sedye ile acile kaldýrmýþlar.Kadýn sedyeden tutuyor, beni de götürün diye yalvarýyordu beyaz önlüklülere.
Yaþlýydý sedyede yatan.Aniden kalp krizi geçirmiþ.Karýsýydý yanýndaki.Kadýncaðýz türkü söyleyerek aðlýyordu.Göðsüne vuruyordu.Sonra içeriden bir görevli çýktý adamýn öldüðünü söylemedi ona.Nitekim oda yaþlýydý.Her an yýðýlabilirdi.Görevli kadýna:
-Annecim, oðlun yok mu, çaðýralým gelsin, dedi.
Bunu duyan kadýn:
-Yoksa Öldü mü kocam, söyleyin öldü mü?Vay benim baþýma gelenler, göçtü daðým, vay benim daðým vay!Gitti direðim, diyerek ölümünü anlamýþçasýna bir oradan bir oraya çaresiz gidiyordu.
Herkes kadýncaðýzý ikna etmeye çalýþýrken o sýrada Salimi tedavi eden doktor dýþarý çýktý.Hemen etrafýný sardýlar.Doktorun aðzýndan çýkacaklarý sabýrsýzca bekliyorlardý.Doktor:
-Beþ dakika daha geç kalsaydýnýz, kolunu kaybetmiþtik.Allah korumuþ.Þimdi durumu iyi, otuz beþ dikiþ atýldý.Cam derin kesmiþ.Lakin eli kalem tutamayacak bir ay.Günde iki kere pansuman gerekecek.Ýyi bir dinlenmeye ihtiyacý var.Geçmiþ olsun.

Serdar:
-Ne zaman taburcu edilecek?
Doktor:
-Bugün götürebilirsiniz.
Bunun üzerine herkesin yüzü gülmeye, soðuk olan bedenleri ýsýnmaya baþladý.Kara bulutlar daðýlmýþtý.Birbirlerine sarýldýlar.On beþ dakika sonra Salim ve Ýsmail abi yan yana çýktý.Arkada kalan Semih, Salimi görür görmez önüne atýlarak boynuna sarýldý, gözleri doluydu, utanmasa aðlayacaktý:
-Bizi çok korkuttun.Hakkýný helal et.Biz sebep olduk, dedi.Ardýndan sýrayla diðerleri de sarýldýlar.Adeta yýllardýr görüþmemiþ gibi hasret giderdiler.Ayrý geçen dört saat sanki dört yýldý.
Yaptýklarýndan piþman olan Salim, samimiyetle:
-Sakýn kendinizde suç aramayýn.Hepsi benim dengesizliðimdi.Asýl siz hakkýnýzý helal edin.Ne zamandýr sizi ihmal ettim.Kararlara riayet etmedim.Hakkýnýza geçtim.Bu bir þefkat tokadýydý.Çok þükür Rabbime dersimi aldým.Artýk sizleri üzmeyeceðim.
Herkes bu söylenenlere çok sevinmiþ, mutluluklarý iyice artmýþtý.Birbirlerine bakýyorlardý.
Ýsmail abi:
-Hadiyin çocuklar, yurda dönüyoruz.
Düðünden çýkar gibi hastaneden çýktýlar.Semih Salimin tekrar kolduk altýna girdi, birden o dehþet aný aklýna gelse de, bir þefkat tokadýnýn arkadaþýný kazandýrmasýyla, Saliminde duyacaðý þekilde "Çok þükür Ya Rab!" dedi.Bakýþtýlar.Sadece tebessüm ediyorlardý...