Yürekleri sýð bir denizdir ne gemiler gelir de geçerken
hevesleri kursaklarýnda oturuverirler karaya
ne mal’a telaþlarý vardýr ne mülk’e gezseler ya ülke ülke
hayat aþkýn bittiði yerde sonlanýr masumiyet dudaklarýnda
en gizli hazinelerini krallardan saklar bir inada bir murada
aksini bulur pespaye çirkin surat korsanlara verirler

saçlarý dolaþýk bahtlarý karýþýk yavrulu yavrusuz
yürüyen duran oturan kalkan lakin illa ki þarký söyleyen kadýnlar
umudun seher meltemi gibi yaz sabahlarýna sýcacýk uyanýrlar
bu kýþta bitecek nasýlsa dönecek gök yüzümüze telaþlý kýrlangýçlar
adam olmanýn birinci kuralýný diyivereyim mi sizlere
yaþamaktan bir netice çýkartmak istiyorsanýz ‘’O’’ kadýnlarý dinleyiniz

sonra yüreðinize sorunuz masallarýnýzýn kahramanlarýný
anne anne sözleri kulaklarýnýzda çýnlayacaktýr
hatýralarýnýzý öldürdüðünüz gecelerin sabaha ulaþtýðý anlarda
güvercinlere ekmek ufalayan menekþe gözlü kýzýnýzýn
kýrmýzý baþlýklý þapkasýný çalacak diye peþine düþtüðünüz hain kurdun
yüreðini yumuþatabilecek güç kadife seslerindedir ah o kadýnlarýn

þarký söyleyen kadýnlar geçip gittiler dünyamýzdan
uzun zamandýr suskun þiirler yazýyorlar hayata dair ve artýk gülmüyorlar
oysa karýncanýn kalbi kararýnca güneþe doðru yürür aðýr aksak
kafasý karýþsa da ayaklarý karýþmaz yol onu doðru yuvasýna götürür
çekirdek kabuðu taþýr kendiyle yarýþýr bakmaz ardýna
zalimlerin zalimliklerini vurmalý birileri yüzlerine yüzlerine

zamanýn kýrbacý þaklarken daha bir hýzla yüzlerimize
hayallerimizden koþarak gelen çocukluðumuz tutunur eteklerine
uzun topuklu papuçlarýndan düþmüþlerdi henüz gençlik varken yanaklarýnda
sonrasý malum hatýratlar herkesle beraber yaþanmýþlýk
þarký söyleyen kadýnlar tanýyorum ak pak bütün güzellikleriyle karþýmda
þimdi saçlarýna düþen aklara inat rüzgarlara karþý duruyorlar uzun zamandýr susuyorlar