Yer Balýkesirin küçücük kasabasý Balya
Zaman benim duygularýmý deðiþtirmedi
Ancak en güzel kelimelerimi üçe böldü
Çocukluðumda aklým ermeye baþladýðýnda
Yanýmda sapasaðlam ama yaþlý biri vardý
Tek o benimle alakadardý,anne dedim ona
Caným gibi sevmiþtim o benim anamdý
Kimse beni bundan caydýramazdý..............
Bir gün okulda sýnýfta dersteyiz..................
Öðretmenimiz Nadire Haným
-Müfide kalk..........Kalktým..............................
-Senin annenin adý ne?
-Firdevs efendim .....................................
-Görüyor musunuz çocuklar?
-Daha annesinin adýný bilmiyor!
Sýnýfta büyük kahkaha ..................................
Yer yarýlsa içine girsem iyiydi daha ..............
O günden sonra rahmetli kardeþim gibi ......
Nine dedim ama gönlüm incindi kendime
O zaman çocuk aklý iþte þimdiki aklým ise ...
Derdim:Beni büyüten bakan anadýr ...............
Kuru memesini çeke çeke emerken bebekliðimde
Canýnýn yanmasýný umursamayýp saçlarýmý okþayandýr
Unutulmaz çocukluk anýlarýmdýr bunlar .................
Sevinçlerim de var bazýlarý da kor kor har .............
Firdevs anne,son nefesinde dahi kulaðýmki sesi
Müfide diye seslendi çaðýrdý beni ..........................
Verdi son nefesi,bir perþembenin ertesi ..............
Müfidenin annesi!Firdevs idi,Müfidenin annesi.