Olaðan bir sabahýn körü,
Uyandým.
Yarý ölü. . . Yarý lanetli,
Kana kana su içtim. . .
Þehir suyu,
Plastik ve öðürtücü,
Giyindim ve iðrenç baþ aðrým,
Yoldayým,
Sadece yürüyorum ve insanlar anlamsýz,
Küçük, saman çöpü kadar deðeri yok,
Sonsuza dek eleþtirel,
Heyecanlý ve kararsýz.
Parkýn içinden yürüdüm. . .
Yeni kesilmiþ çimen kokularý arasýnda,
Düzüþen kediler,
Islatýlmýþ kaldýrýmlar ve uçuþan küçük sinekler,
Durakta bekleyen iki beyaz bakire,
Yanlarýnda parlak, çocuksu bir yabanýllýkta kapkara, kýllý bir boða,
Köþede bir eczane,
Çöpleri karýþtýran çingene. . . Köpek. . . Bisiklet. . .
Ve bir ilk okul,
Ezilmiþ tenekeyle oynanan beþ ikilik bir maç.
Zilin ardýndan uzaklaþan çýðlýklar.
Geriden. . . Çok geriden. . .
Asýlý hýþýrtýlar ve zeytin aðaçlarý. . .
Üzerinde þapka asýlý.
Yerler yapýþ yapýþ,
Ýðdeler.
Ayaklarýmýn çýkardýðý garip sese takýlýrken,
Karþýmda bir bakkal.
Soðuk þarap ve bira.
Ýçeri girdim ve her zaman söylediðim þeyleri söyledim.
“ Ýki þiþe þarap, dört bira ve bir paket Winston.”