Bize yakýn olan bir son vardý hep,
Ve sona yaklaþan güzel günler vardý yaþadýðýmýz.
O günlerde mutluyduk biz birlikte olmaktan,
Okulu beklide sýrf bu yüzden çok seviyorduk…
Yaþadýðýmýz her gün güzel geliyordu.
11 fen A’nýn kapýsýndan girince,
Dünya bizim için daha bir güzel oluyordu…
Her güne harika anýlar sýðdýrýyorduk,
Biz birbirimizi bildiðimizden çok seviyorduk...
Damarlarýmýzda dolaþan deli kanda,
O günlerin neþesi ve heyecaný vardý,
Akýllarýmýz hep geleceðe hayal kursa da,
Aslýnda önemli olan 11 fen A’yý yaþamaktý…
Yaþamasýna yaþadýk da yarým kaldý,
Gidin kime sorarsanýz sorun tadý hala dudakta…
Nedense kalplerde bir burukluk,
Yürek ayrýlýðýn sýzýsýný yaþamakta…
Ah hiç bitmez sandýk,
Ama yaþayarak tükettik birbirimizi
Ve her þey okul bittiðinde bitti.
Son sözler ayrýlýðýn acý naðmeleriydi…
Biliyorum þimdi çoðumuz eskisinden çok seviyoruz,
Özlem zamaný aþýyor haddinden fazla…
Yarým mý yaþadýk eksik mi,
Her günümüzde birbirimiz vardýk eskiden,
Eskiden hayatýmýzýn çoðuydu 11 fen A.
Ama þimdi yok, sanki eskidende yokmuþ gibi.
Eskiden iki günlüktü ayrýlýklarýmýz,
En fazla üç ay ayrý kalýrdýk
Ama þu son ayrýlýk doðrusu bize fazla…
Biliyorum bir daha buluþmayacak canlarýmýz ayný çatý altýnda.
Bu sonbahar bizim içindi.
Aðacýmýz yeþermeyecek bir daha hiç,
Döküldük yaprak misali bir bir.
Bizim ilkbaharýmýz hayalleri süsleyecek…
Veda buselerinin sýcaklýðý hala yanaklarýnýzdadýr,
Ama zaman ne yazýk ki onlarý da bizden alacaktýr…

Yusuf ARDA