Üþüyoruz ikimizde. Hem de çok. 'Bu ne soðuk böyle' diye fýsýldýyor kulaðýma. 'þþ' diyorum elimle dokunuyorum usulca dudaklarýna. 'söyleme böyle. Soðuk olan hava deðil ki soðuk olan mevsim'. Her zaman yaptýðý gibi kaþlarýný kaldýrýp merakla soruyor: 'yine ne geçiyor aklýndan?'. Oysa hiç bir þey düþünemiyorum ben o sýrada. Bakýyorum sadece. 'Neden?' diyorum, 'bakýþlarýn da soðuk senin;ellerin gibi.'. 'Üþüyorum iþte' diyor. 'Mevsimin soðukluðu deðil belki de beni etkileyen. Ben seviyorum çünkü bu mevsimi...'

O gerçekten seviyor belli ki bu mevsimi. 'Kýþ geldi' diyorum 'evet' diyor 'geldi sonunda'. 'Acý çekmiyorum ben kýþýn. Doðanýn durgunluðu yansýyor benimde kimyama. Yüzüme çarpan rüzgar baþýmý döndürüyor benim. Kalbim sýkýþmýyor. Koþuyorum sürekli bir yerlere durmaksýzýn. Giyiyorum en kalýn kazaklarýmý atýyorum kendimi dýþarýya. Ýnsanlar ne kadar da anlamsýz ve umursamaz yaþýyor oysaki kýþý. Sokaklar bile öyle tenha oluyor ki sanki sadece bana ait. Sadece bana... Çok uzakta olduðunu hissediyorum ve yaklaþamayacaðýmý biliyorum her nasýlsa...'.

'Devam et' diyorum 'anlat'...'anlat bana kýþý...'

'Kahve içmeyi seviyorum kýþýn. Kýþýn kahve içmek çok daha zevkli bence. Aldýðým yudumun boðazýmdan akýp gittiðini hissetmek bile garip bir zevk veriyor bana. Daha bir aromatik kokuyor kahve, içime çekiyorum sonuna kadar ve yaþadýðýmýn farkýna varýyorum.'

Onu dinlerken bende farkýna varýyorum kendi yaþantýmýn. Ýnat etmek istiyorum. 'Ben sevmiyorum kýþý' diye haykýrmak istiyorum yüzüne. Yapamýyorum. Yoksa ben de mi..?

'Kar kokusu var bir de' diyor. 'Beyaz bembeyaz... Tüm kirliliklere raðmen hala beyaz yaðýyor kar ne kadar ilginç deðil mi? Kar dediðin öyle özgün ki... Taklidi mümkün olmayan...'

Sonra her kar tanesinin bir eþinin daha olmadýðýný anlatýyor bana.

'Hepsinin yapýsý da boyutu da farklýdýr onlarýn. Narin bir kadýna benzer her kar tanesi. Öyle narin ve usul. Eline dokunduðu anda yokolup terkederler seni. Asla geriye dönmeden... Ama her terk ediþ bir geri dönüþün baþlangýcýdýr ayný zamanda...'

'Yaz aþklarý yaþayamazsýn kýþýn. Öyle saçma sapan, köpük misali eriyip giden aþklar yaþanmaz. Daha aðýr, daha pusludur belki ama daha somuttur kýþ aþklarý. Çünkü kalbinin üþümesini donmasýný istemezsin soðuktan. Daha çok seversin bu yüzden. Daha çok kullanýr daha çok üstüne düþersin. Efor sarf etsin ki ýsýnsýn, üþütmesin kalbin... Daha çok sevsin...'

'Geceler de uzundur upuzundur kýþýn. Gündüzler erkenden biter, getirir ardýndan geceyi. Kýþ geceleri güzel olur. Evimin kýymetini, yataðýmýn sýcaklýðýný daha iyi anlarým ben uzun kýþ gecelerinde. Yorganýma daha sýký sarýlýr, gecenin bitmemesi için dualar eder, uysal þarkýlar söylerim yýldýzlara ve aya...'

Sonra bi anda susuyor ; 'Sen beni dinliyor muydun?' diye soruyor.

'Tabiki dinliyordum...' diyorum.

'Ee, yani sende mi seviyorsun kýþý yoksa?'

'Evet ' diyorum. 'Sanýrým ben de seviyorum kýþý! Seviyorum kýþý, ayný seni sevdiðim gibi...'


Mutlu kýþlar…