Yazarlýk toplum arasýnda "aydýn" diye nitelendirdiðimiz hayat tecrübesi olan olgun,kültürlü insanlarýn yazdýðý yol gösterici ve öðütleyici yazýlar olarak biliriz.Yazarlýk dendiðinde hemen,hemen toplum'un kafasýnda bu taným oluþur.

Peki yazarlýðý baþka yönden ele alýp düþündünüz mü?hiç.Belki düþündünüz,belki düþünmediniz,belki de düþünmek istemediniz.Ama ortada bir gerçek var ki,yazarlýk sadece yazmak deðildir.Ýki süslü cümleyi bir araya getirip övgülerle gurulanmak deðildir.Yazarlýðýn en kolay tarafýdýr,yazmak.Yazarlýk yaþamaktýr, doðru ve yanlýþý en berrak, en akýcý uslüp'le meydan'a çýkarýp doðru olaný yaþamaya çalýþmaktýr.Yazarlýk her konu'da ahkam kesmek deðildir.Yazarlýk sadakat iþidir, yazdýklarýný sadece kaðýda aktarmak deðildir.ayný zaman'da fiil'iyata dökerek, örnek olmaktýr,topluma.Acaba bir yazar toplum'u eleþtirirken kendini eleþtiriyor mu.?Yoksa kendini insanlar'dan farklý mý? görüyor.Soyutluyor mu? kendini toplumdan...

Bence yazar olmak isteyenler iki kere düþünmelidirler.Önce yazabilme yeteneði'nin olup, olmadýðýný sonra ise yazdýklarýmý uygulayabilirmiyim, diye kendine sormalýdýr.Çünkü iþin içinde iki yüzlü olabilme ihtimali vardýr.Adam öyle yazacak, böyle davranacak olur mu.?Hangi vicdan onaylar bu davranýþý...