Kadýn gecenin üþüten soðuðunda, konkuyla irkildi cama .Ýçerde evladý vardý, tatlý mý tatlý kýzý.Kapýyý çalmak istedi, eli kapýnýn ziline gitti ama yapamadý iþte. Ne yüzle çýkacaktý ki kýzýnýn karþýsýna, sonra nasýl açýklayacaktý yýllar önce onu yetimhaneye býraktýðýný.Aðlamaklý oldu Hüzün haným,uzun uzun baktý pencereden kýzýna döndü tekrar yýkýk dökük, kendi ruhu gibi yýpranmýþ o eve.Geceler boyu düþündü, aðladý ama nafile bir hiç uðruna býrakmýþtý kýzýný.Þimdi kalmamýþtý eski saltanat günlerinden eser, Hüzün haným da.Bir zamanlar herkes onu alkýþlar, yolda öpmek için yarýþýrdý sevenleri.Þimdiyse alkol baðýmlýsý, hasta ruhlu, acýnacak bir kadýn olup çýkmýþtý.Evet yine haberleri yapýlýyon ama bu sefer yýkýlýþýnýn, hayat içinde yitirdiði deðerlerin haberi halka ibret olsun diye yapýlýyon.Bu gidiþe dur demek istiyondu, kendine ve çevresine yararý olmayacaksa yaþamak çok lükstü.Kararýný vermiþti.
Bir kaç gün sonra komþularý O'nu evinde ölü buldu, elinde kýzýnýn fotoðrafý gözleri yavrusunu görmek ümidiyle aralýk yatýyondu yerde.
Bir yýldýz daha kaydý gökten.
Aldatýcý zevklerin, paranýn ve þöhretin uðruna yok olan kocaman bir yaþam böyle acý sonla noktalandý.
HAYAT BÝR ÝMTÝHANDIR, DOÐRU YOLDAN GÝTMEK KULA YAKIÞIR!