Rengi mürekkeptir, kendisi kalem,
Kader yazarýma yaban gülleri.
Mevsimler boyunca taþýsýn âlem,
Gönül pazarýma yaban gülleri.

Kahve gözleriyle gökte süzülsün,
Gönül defterime Leylâ yazýlsýn,
Binbir hayal olsun, bir bir dizilsin,
Gönül nazarýma yaban gülleri.

Bahar mevsiminde kýrlara çýksýn,
Semaya saçtýðým hasrete baksýn,
Seherde aðlasýn, boynunu büksin,
Aþk intizarýma yaban gülleri.

Sevgisi yüceltti, göðe kaldýrdý,
Hüzün daðlarýna çarptý öldürdü,
Bir baþtan bir baþa mezar doldurdu,
Gönül diyarýma yaban gülleri.

Hasretinden hasta olduðum zaman,
Kimse aramasýn derdime derman,
Reçete sayýlsýn, bahtýma ferman,
Örtün üzerime yaban gülleri.

Huzura erince sevgi yetimi,
Ýmam okuyunca son ayetimi,
Dostlar unutmasýn vasiyetimi,
Ekin mezarýma yaban gülleri.

Mehmet Nacar