ey dost! dostlukta sana çok yakýnýz. o kadar ki, nereye ayaðýný bassan o yerin topraðý oluruz. aþýklýk mezhebinde reva mýdýr ki, alemi seninle görelim de seni görmeyelim"
"ey seher rüzgarý bize haber ver
sen geçtiðin yolda, o alev alev yanan, o ateþ dolu, o sevda dolu gönlü gördün mü?
o gönül, yüzlerce yalçýn kayalarý,mermeri,graniti, ateþiyle yaktý"
gece, þehrin etrafýnda rüzgar gibi döndüm,dolaþtým, su gibi aktým...
gece vakti þehrin etrafýnda dolaþaný uyku tutar mý?
"o eþsiz parlak incinin hayali gözümün önüne geldi,
o anda kendimi tutamadým aðlamaya baþladým.
gözyaþlarým akarken içim yanýyordu. heyecandan þaþýrmýþtým.
gizlice gözümün kulaðýna dedim ki,
Biliyor musun?,
gelen konuk çok deðerlidir, çok azizdir,
ona bol bol aþk þarabý sun!"

"gül" demiþ bir dost, yine kanadý yüreðimiz,
"gül"dür söyleten bizi baþka çiçek bilmeyiz
gül`ün hatrýna yanarýz da gülþende,
deli bülbül!..
Bil ki, Süleyman deðildi dem çekmene yasak vuran,
Belkýs’ýn bahçesinden kovulalý beri,
yollardasýn,
bir gülþen gördün tutuldun,
ne dalýnda uyudun gül’ün,
ne göðsünde bir ranâyý uyuttun,
ne ahû gözlerine baktýn hicranla
ne de unuttun!..
dut mu yedin ey bülbül,
dilini mi yuttun?!.
Bülbül gül’e tutsun mâtem
Ko, sürgünler kana batsýn,
Batan gülün dikeni mâdem,
Býrak kanatýrsa kanatsýn
postacý bulamamýþ adreste seni,
biçare dolandý durdu bir zaman,
bir meçhûl âleme gitti” demiþler!.
kendini yalnýzlýkta yitti” demiþler!.

açma, alevlenir’ demiþtim, içinde küllenen köz
deryâmý tutuþturmaya bir kývýlcýmýn yetti
içimin mahzenlerine düþürdüðün bir mýsrâ
kor’a kesmiþ tek sözün buzlarýmý eritti..."

"düþmez baþýmýza taç yaptýðýmýz serde
ne bir göz incitir, ne de bir el dokunur
ve durur kitâbesi öylece konulduðu yerde
ne çözülür efsûnu, ne kýlavuz yol bulur
sâhifeleri soluksuz açýlýr da, her gece aþkýn,
içilir gözelerinden aþk ve fâsýlâsýz okunur"

yüreðine demir atan derin sancýya
denk düþer bir züleyhâ yanýþý
eðreti sözlüklerden sýyýr insicâmý
senin ne anahtar kelimelerin var,
düþür kadîm Kitab’ýn sayfalarýndan
“ahsen-i kasas”a mýhlansýn zaman,
ve yûsuf’un rabbine baþ eðsin ancak
bilirsin eðilir, ancak dolunca baþak..."

aþk adanmaktýr, bâzen aldanýþ,
Mahveder aþýðý alýþ be usta,
Bâzen çözer dilini bâzen lâl eyler,
Sen yine yüreðinden konuþ be usta!