-kar, yaðmur, sis, soðuk ve ölüm...-



Soðuk bir gülüþü andýrýyor sabah. Bâd-ý Sâba esiyor gözlerimizden içeri. Herþeyin durduðu bir anda yaðmurla baþlayan sohbet derinlemesine açýlýyordu ruhumuza...


Ben rüyâmý açtým sevenlere...

Sessizlikle baþladý konuþmalar...

Kýzýl saçlý kýz: Ellerim üþüyor sevgilim!.

kývýrcýk saçlý genç: Yüreðime salýver, bahar menekþem!

Kýzýl saçlý kýz: Öyle derin ki, süzüleceðim bakýþlarýndan, kýþýn ayazýnda kalbime düþürdüðüm cemrem! Düþlerim yýllardýr sahibini arayan bir mektup gibi diyâr diyâr dolaþýverdi gökyüzünün engin þafaðýna yakýn ufuklarýnda. Sen hep içimde bir neyin sazlýklar ve kamýþlar arasýndan rüzgârla senkronize olan sesleniþiydin ruhuma. Arayýþým kurak bir çöl yangýnýný aþtý tarihin meczûb sahifelerinde...dedi usûlce..

saatler zamanýn eskimeye en yakýn durduðu esnada...bir genç öldü gölgesinin kucaðýnda..

Bir sefil çocuk geldi, saçlarýnda binyýlýn aðýrlýðýyla ezilmiþ karbeyaz yalnýzlýklar, gözleri bir yurdun uyumamýþ nehri gibi akýntýda, aðlayan gözbebeklerinin zirvesinde ak ateþten zemherî ayazlara mahkûm bir sýzý, dudaðýnda acýnýn esâretiyle ýsýrdýðý renklerden izler, sâil bir duygunun verdiði yýkýmlarla kurtulamadýðý enkâzýn altýnda yýllara âþina bir çocukluðuyla istedi iki dudak arasýndaki lisânýný zorlayarak...Bir yudum sevgi, dedi, benim için var mý acaba?

Ben ki, hayatýmýn gök/yüzünde zamanýn kovulmuþ anlarýnda keþmekeþ dururken, ansýzýn kýrk haramîler çaldý her an yolumu bulduðum yýldýzlarýmý gecelerimden. Bir yarým kayýp, yarýmýn diðer yarýsý gibi kalbimin iki parçasýndan bir diðeri eksik. N'olur bir yabancýnýn esirgemediði þefkâti siz de esirgemeyin. Duyduðum kelimeler harflerle karamsar bir dünya oluþturdu her yanýmda...dedi ve aðladý, zümrüt gözyaþlarýný döktü ayaklarýndaki parmak uçlarýnýn az ötesine...


sesler durdu...zaman durdu.. ve karanlýðý yýrtan sessizlik çýðlýðý koptu bakýþlardan. Ardarda dizilen yavru harflerin inleyiþi çýnlamakta kulaklarýn zarýnda...

saatler acýya yakýn durduðu bir lahzâdan...bir çocuk öldü anne gölgesinin yuvasýnda...

Biraz sonra orada koydaki karanlýðý yýrtan ince býyýklý ve siyâh, simsiyâh gözlü birinci adam çýkageldi. Adýmlarý yeryüzüne zelzele yaþatan tiran gibi aðýrdý, ama bütün vücûdundan bir þelalenin akýþý misâli bir çaðýldama aðýyordu. Sonra ellerini yokladý kýzýl ayazýn verdiði soðuk esintiyle. Ve birini diðerinin üzerinde gezdirerek ovaladý, sanki parmak uçlarý bir güneþin kýzýl yanlarýný andýrýyordu..

adam kýsýk bir sesle: burada kan kýrmýzý renginde bir gökkuþaðý var mý?...dedi.

Kývýrcýk saçlý genç- gözlerini sevgilisinin ruhundan alýp çektikten sonra adama yöneldi hafif bir ruhun alýnýþýna benzeyen bir edâyla..sonra da dudaklarý açýldý: Þu köþesi yýkýk sokaðýn baþýndan saða dönerek 100 adým ileride bir ahþap evin üstünde gezinen yedi renkli yedi ýþýl gözlü bir gök/kuþaðý var. Belki yüreðinizi ýsýtacak bir þey bulabilirsiniz... dedi.

Adam: küçük bir teþekkürle cevap verdikten sonra yüzünü murâdýna döndü...

Bir anlýk bir þimþek çaktý bir-az sonra. Kýzýl saçlý kýz biraz daha sevgilisinin gözlerine daldý ve üþüyorum dedi titreyen bir bedenin inlemesi gibi...

Saatler zamanýn ölümden arta kalanýný gösterirken, kýyý cihetinden bir ikinci adam geldi. Yüzünde eskimiþliðin verdiði acýdan bir tatlý tebessüm. Yabancý olduðu yüzünde çöl armasý kum taneciklerinin refik bir kesretiyle büyüyen ýþýldamasýndan biliniyordu. Aradýðý yoktu ikinci adam'ýn...

Artýk saatler bir anýya iþaret etmekte...yolculuðun dert yýðýný zamanlarý baþýmýza yaðacak yine darmadaðýn köleliðimizde...

saatimi çýkartacaðým dedi kývýrcýk saçlý genç...gölgeme sarýlacaðým bu andan sonra...ölüme tanýtacaðým ruhumu.

gölgelerden müteþekkil ruh izlerimiz var benliðimizde...

saatler bana beni iþaret ettiðinde...bir ben öldü kendi gölgemin avuçlarýnda!..