Þuursuz yoðruldu düþlerim kör bir kuyuda
oynaþýr yakamozlar gözyaþ(lar)ýmda
harabedir arþý kalbimin/ som yalnýzlýk
caddelerde yaralý ayak izleri(m) esrik
revaklardan geçerek ulaþýrým taþraya
geçtikçe yüzümden her serseri rüzgar
batar beynime/ kargý olan saçlarým.

sehven yazýyordu kalemim bunlarý
kuduruyor satýrlara düþülen kelimeler
arþýnlarken sesim harfleri/ sýkýþýr bir derbentte
zulmün zinciridir kalemimi tutan el.

yüreðim rüzgarda yalpalanan yelken
sürüldüðüm bu deniz hýrçýn ve korkak
þahlanýr her yanýmda dalgalar çýlgýn
korkunca/ bir hemgâmedir titreyen çýðlýk
martýlarýn son aðýdýdýr bu dalgalanan ses
soldu tepeme üþüþen yýldýzlar / bilmem neden?

aynadan geçen geceye çizilen izdüþüm
izi kalmaz eski dostlarýn öptüðü rüyamýn
âsûmana dolunayý taþýyan hayaller
kýrýlýr merceðe yansýyan ýþýkta
bir dirhem sevinç yüklense dünyama
sýðmaz hülyalarýma/ umutlar taþar.

bu þiir...
vuslatýn dudaðýnda büyüyen þarký
yüreði yakan ateþin þavký
adressiz yönlere savrulan dua
parmaklarýmda uysal duran kalemin
vakur terkediþiydi tarazladýðý sayfayý

sesim/ zehirli hançerler ucunda nârâ
dinelmedi yýllarýn deþelediði yüreðim
nokta nokta koparýlan ruhumun motifi
kýrçýl renkte asýlýr delinmiþ gökyüzüme
demir taraklarýn okþadýðý baþýmda
hissettiðim tek acý
düþmesiydi suyun damla damla.

ýslanmýþ dudaðýmdaki haykýrýþlar
bundandýr/ tutuþturamýyor dilim harfleri
kopar kelimeler dudaðýmdan yorgun
uzatýn þehadet parmaðýnýzý yüreðime
þahid olun bin yýlýn kanattýðý yarama
iklimlerden sýzarken sessizim
bir fýsýltýdýr rüzgarýn süzülüþü yüzünde
apoleti sökülmüþ duvarda duran gölgemin.

ölümün ruhlar otaðý kurulurken kabrime
yoktu ta’ziyemde hiçbiriniz/ tedirginim
hüznün türküsüdür kefenimdeki semum karayel
mest eder canýmý yaðmuru ýslatan gözyaþlarým
avuçlarýmda sýmsýký tuttuðum bir yüz var/ kimim ben?

hiçbir þeye raðmen!..
bari öpün yüreðimden beni
duy(m)uyor musunuz? siz de/ çatýrtýsýný
an-be-an kýrýlan naif cidarýnýn kalbimin.