BÖLÜM 1

1960'lý yýllarda istanbul'da yaþayan bir ailenin hikayesidir bu!

istanbul'un en soðuk gecelerinden birinde fakir bir ailenin gecekondusunda sobada yanan,
yollardan toplanmýþ çalý çýrpýnýn adeta saman alevinin verdiði sýcaklýðý vardý.
iþten yeni gelmiþ hasibe hanýmýn yorgun dizlerinde yatan üç kýzkardeþin bulunduðu küçücük
odada titreyen gaz lambasýnýn ýþýðýnda biraz olsun analarýnýn sýcaklýðýyla ýsýnmaya
çalýþýyorlardý. Divanýn üzerinde günlerce kalkmadan yatan babanýn yorgun ve soluk gözlerinin
eþine ve kýzlarýna ümitsiz bakýþý bütün odayý sardý. Ölümün gelip elini tutmasýný bekliyordu
artýk. Hasibe haným kocasýnýn çok yakýn bir zamanda kendilerinden ayrýlacaðýný seziyordu ama
bunu kýzlarýna hiç bir zaman yansýtmýyordu.
Hasibe haným iþe gitmek için kalktýðýnda buz gibi odanýn camýndan hala karýn þiddetle
yaðdýðýný gördü. Üzerindeki battaniyeyi de soðuktan titreyen kýzlarýnýn üzerine örttü. Ses
sizce kapýdan dýþarý çýktý. Yine yoðun bir gün onu bekliyordu , kolay deðil bütün evin
sorumluluðu onun omuzlarýndaydý artýk. Hergün çalýþtýðý köþkün önüne geldi, kapýyý evin kahyasý
deðil de köþkün sahibi Rami bey açtý.
Rami bey, Ýstanbul sosyetesinin tanýnan beyefendilerinden biridir. Oldukça kibar olan Rami bey,
yüksek tahsilli, varlýklý bir ailenin tek oðludur. Yaþý ilerlemesine raðmen kendisine uygun bir
hanýmefendi bulamamasýndan dolayý hiç evlenmemiþtir. Temizlikçisi olan Hasibe haným uzun yýllar
dan beri Rami beyin yanýndadýr. Ayný zamanda Rami beyin en güvendiði dostudur.
Hasibe haným her günkü gibi malzemelerini hazýrlayýp temizliðe baþladý. Bu gün farklý bir
gün olduðu hissine kapýldý. Sebebini bilmediði bir huzursuzluk vardý içinde. Erkenden iþini
bitirip eve gitmek istiyordu. Aklý hala hasta eþi ve kýzlarýndaydý.
Nihayet iþi bitmiþ, evinin yolunu tutmuþtu. Yaðan kar ve soðuðu hissetmiyordu bile. Eve geldi
ðinde üç kýzýný babalarýnýn yanýnda göz yaþlarý içinde buldu. Ne olduðunu sormadý çünkü kýzlar
ý hiçbir zaman hissettirmediði gerçekle yüzleþmiþlerdi. Babalarý son yolculuðuna çýkmýþ, bekledi
ði arkadaþý ölüm, elinden tutup götürmüþtü. Durduðu yerden kýpýrdamayan bacaklarý nihayet çözül
müþ, solgun bedene doðru yürüdü. Eþinin gözleri açýktý belliki giderken bile onlarý düþünüyordu.
Hasibe haným diðer odadan bir çarþaf alýp üzerini örttü ve kýzlarýna sarýldý.