Yine yaðmurlu bir sonbahar akþamýydý ...
O gündü iþte felaketim ...
Benden kopmuþtun, bir þeyler çekip almýþtý seni benden ...
Ne olmuþtu yine, ne vardý, ne oluyordu bize böyle ...
Neredeydi verdiðimiz sözler birbirimize, kolay mýydý ayrýlmak öyle ...
Yine o lanet olasý hüzün gelip çalmýþtý kapýmý ...
Kendimi yollara vurdum yine ,
Yaðmur yaðýyordu bana inat, ama,
Yaðmur bile yetiþemiyordu gözlerimin hýzýna ...
Neden hep böyle hayat?
Neden hep düþman sevenlere ...
Ýçimden baðýrýp çaðýrmak ,
Herkese, her þeye sövmek geliyordu ...
Aþýðým iþte, seviyorum seni ama ...
Artýk kimsenin, hiçbir þeyin önemi yok gözümde ...
Beni sensiz býraktýn, bunun ne demek olduðunu bir bilsen ...
Beni nasýl enkazýnýn altýnda býraktýðýný ...
Nasýl öldüðümü görsen her gün...
Güneþimi kaybettim ben,
Yaþayabilir miyim artýk sence...
Senle doðdum ben yeniden...
Seninle güzeldi hayat, yaþamak...
Birden bire hayatýma girip her þeyim olmuþtun...
Güneþ gibi doðmuþtun kararan umutlarýmýn yosun tutmuþ yüzüne...
Ama artýk yoksun dünyamda...
Bunun ne demek olduðunu bir anlayabilsen...
Sensiz hayatýn anlamý kalmadý artýk...
Sebebim oldun yaþamam için,
Yine sebebim olacaksýn, ama ölümüme...
Ben seni sonsuz sevdim...
Ama sen bunu hiç hak etmedin...
ELVEDA...