Günlerden pazardý, vakit çok erken
Hastaydý, bir anda dirildi çocuk
Ana çocuklarý koyup giderken
sanki ciðerinden vuruldu çocuk

Bakýpta yüzüne öylece kaldý
Geldiði o günü hayale daldý
Güzel gözlerinden üç damla geldi
Son defa aðlarken görüldü çocuk

Derinden derine içini çekti
"Gitme" diyebildi boynunun büktü
Dilini ýsýrdý, yumruðun sýktý
Hýrsýndan, kahrýndan yoruldu çocuk

Üç yýldýr verilen her söze kanýp
Þayet yalvarýrsa vaz geçer sanýp
Son bir gayret ile þöyle uzanýp
Ananýn eline sarýldý çocuk

Baþýný kaldýrýp yüzüne baktý
Koca gözlerini gözüne dikti
Ananýn elinden elini çekti
Ansýzýn yay gibi gerildi çocuk

Hava yaðmurluydu önleri kýþtý
Onunki umutsuz karþý çýkýþtý
Velakin ananýn sinesi taþtý
Sabýr taþý olup yarýldý çocuk

Þöyle bir düþündü yoktu kimsesi
Daralýp sýkýþtý göðüs kafesi
"Küt" diye duyuldu kapýnýn sesi
Bu yaþta acýyla karýldý çocuk

Durdu duramadý balkona koþtu
Ardýndan bakarken coþdukça coþtu
Dermaný tükendi betona düþtü
Taþ olup betonla örüldü çocuk

Kalkarken diþini sýktý anaya
Gözden yitene dek baktý anaya
Gönlünde muhabbet yoktu anaya
Ýçinde bin yerden kýrýldý çocuk

Salona giterken yüzünü astý
Sanýrsýn dünyayla baðýný kesti
Daha açýlmadan hayata küstü
Yerdeki mindere serildi çocuk

Ýçiden aðlarken babasý geldi
Son bir gayret ile ona sarýldý
"Oðlum"demesiyle gözleri doldu
Bir nazlý göl gibi duruldu çocuk

Dili döndüðünce anlattý bir bir
"Annen gitti" derken kabardý nehir
Minicik göðsüne sýðmadý kahýr
Ah edip acýyla buruldu çocuk

Onmadý hasretin açtýðý yara
Uyurken aðladý hem bir kaç kere
Ananýn gittiði o günden sonra
Bilinmez diyara sürüldü çocuk

Yeþil yazmasýný kokladý ama
Derdini herkesden sakladý ama
Bir gün döner diye bekledi ama
Ne arandý, ne de soruldu çocuk

Dert sahibi oldu her an yanarak
Her kadýn görünce yüzün dönerek
Bütün analarý böyle sanarak
Ana sözcüðüne darýldý çocuk

Sefil Pervane'yim neydi günühý
Hiç kimse duymadý çektiði ahý
Bir bahar ayýnda, Pazar sabahý
Sessizce topraða verildi çocuk