Ummadýðýn bir anda baþlarsýn bir yerlerden, hele bir de zorlamadýysa kimse seni
gönüllüysen hala gördüðün halde sonunu; zaten sondasýndýr. Nokta konulmuþ bir yazýya zoraki paragraf açmaya çalýþýr durursun. Bilirsin
hiçbir cümle deðiþtiremeyecektir yazýnýn akþýný ama yazmak istersin yine de. Sende daha yeni baþlayan bu þey tamamlanmýþ olandýr aslýnda. Daha fazla
muhafaza edemezsin ruhunun buzlarýný, eritecek derecededir çünkü sýcaklýðý. Betimlenemeyen tek gerçeklik gülüþüdür artýk...

Ne mantýðýnýn ilk yenilgisidir bu ne de hislerinin ilk zaferi. Ýlle maðlubiyetlerle olgunlaþmaz insan. Sadece tesellisidir bu acýnýn. Neye inanmak
istersen ona inanýrsýn, görmek istediðini görürsün. Hayalinde biri vardýr. Hep senin kalýplarýnla þekillenmiþ. Sana göre de o kiþi odur. Onun bile tahmin edemeyeceði hiç olmadýðý kadar yükseklere taþýrsýn onu. Bu
tanrýsallaþtýrmayý hak etsin ya da etmesin. Senin yaratýp, gönlündeki saltanatýn tahtýna layýk gördüðünün o olmadýðýný anlarsýn. En kötüsü de bu olsa gerek onu
hayalinde kurduðun kalýba uydurmaya çalýþsýn. Engeller, kavgalar, hayal kýrýklýðý, kýsýtlamalar... Ýþte bu bunlarý doðurur sadece. Ama sonunda anlarsýn
o hayalindeki deðildir. Bunu anlayana kadar ki gecen zaman aleyhinedir. Çünkü;seni hayalinden uzaklaþtýrýr. O an hiç düþünmezsin. Oysa birgün
asýl sevdiðinin hayalden ibaret olduðunu anlayacaksýn ama o seni çoktan terketmiþ olacak...

Alýþkanlýk, günlerce gecelerce kurduðun hayallerinden, umutlarýndan hatta aþktan daha üstün geldiðinde artýk hayalinin yerinde bir baþkasý
vardýr. Sen ona alýþmýþ, sadece senin olan geleceðini, ona býrakmýþ en kötüsü kendinden vazgeçmiþsindir. Bu olasýlýklarý yasarken de hiç aklýna
gelmez teptiðin geleceðin. Alýþkanlýk, yine maðlup etmiþtir aþký.

Bazen oturur bir banka yalnýzlýðýnla dertleþirsin. Karþýnda deniz durgun, uykulu uzanmýþ yatar. Bir martý çýðlýðýnda daha Ýzmirden batar güneþ.
Umutlarýný ayýklarken yitirdiklerinin arasýndan, yaþanmamýþlýklarýna yanarsýn. Lehimli dostluklarýn kýrýlýr orta yerinden. Yardan ötesini bilirsin ama
gidemezsin. Düþünürsün dert, düþünürsün yalnýzsýn... Deniz, tutar elinden, ozan olursun, þair olursun. Sýrtlanýp geride býrakamadýðýn
piþmanlýklarýný kaldýðýn yerden sürdürmeye koþarsýn hayatýný, tüm kaderciliðinle. Ardýnda deniz...

En karasýnda sahipsizliðinin birden bir umut yeþerir. Birkaç dakika da olsa býrakýrsýn pollyannacýlýk oynamayý. Farkedersin yolunu kendi kaleminle
çizdiðini. Silecek gücün hiç olmadýðý için devam edersin çizdiðin yolda. Dersin bir bana mý kastý gecenin. Beklersin... Gelmez beklediðin. Beklemediðin anda gelir,
yollarsýn bile bile bir daha gelmeyeceðini. Iþýðýn aydýnlatmaz yörüngeni. Anlatamazsýn. Kalbinin, ulaþamayacaðý yerlere týrmanmaya direniþine
anlam veremezsin. Rehavet çöker omuzlarýna ecel yükü gibi. Tekrar sinersin karanlýðýna. Akreple yelkovanýn iki üç kez buluþmasý kadardýr görüp göreceðin vuslat.

Miden kazýnýr içinde kalan bir dirhem huzurun açlýðýyla. Saklanýp gölgenin belirsizliðine güneþin izini sürdüðüne inanýrsýn ahmakça.
Aldanýþýn, gönlünün bulantýsý olur, körlüðü olur yazgýmýn karasý gözlerinin.

Aþýlmýþ yollarda yürürsün, umudun toz, toprak; bastýðýn yer umman olur uçsuz bucaksýz. Yitik muradlarýný gömersin yerin en derinine,
terin birikir katre katre, boðar kararlarýný acýmasýzca. Dönemezsin... Hapsolup zihninde boyun eðersin bir köle ezilmiþliðinde geçmiþine. Geçmiþin
selasýný okutur yarýnýnýn. Oysa yüreðin, dicle kadar coþkun, sýðmaz bendine. Bastýrdýkça taþar yarýnlara. Dünün yarýnýný hazýrlar, iz býrakarak
geçer belleðinin üzerinden. Bir gün daha eskitilir. Dünüm, bana sana raðmen seni sevmeyi öðretir.

Kendine bir yer bulamadýðýn gönlümün
kuytularýnda yarým kalmýþlýklarýn hepsini silip attý, izinsiz, sualsiz mesken tuttu benliðimin orta yerine suretin. Hangi günahýn bedelisin bilmem,
neyle daðlanýr bu yara? Ýçime sýzan her damla kan, cilvesinden sevdanýn. Bozulmuþ yeminlerim kaldý senden geriye. Hiçbir gitme bu kadar zor
gelmemiþti ki ben ardýndan geldim gidemedim senden öteye.

Bütün kanunlara inat, yerçekimine, mecburi ayrýlýklara inat, geceye, karanlýklara inat yokluðunda da var olacaksýn her solukta. Sesin,
sýlam, gurbetim, esaretim... Seni düþünmek, Nemrutta güneþin doðuþunu seyretmek. Munzur'un suyunu içmek seni düþünmek.
Sen, bir emekçinin alýn terinde, dinlediðim her türküde, yürümeyi öðrenen bir bebeðin sevincinde... Mavidesin sen.
Denizdesin, gökyüzündesin. Sen, tükenmemiþ zamanlardasýn, bir ülkenin yeniden diriliþindesin. Hasretimsin, özlemimsin.
Uzaklýðýna raðmen bitmeyensin. Sen, bitiþ ardý umutsun.