Sebep sen deðilsin çaresiz derde,
Derdinden zevk alan hallerim suçlu.
Yarlardan aþaðý düþtüðüm yerde,
Tutunca kýrýlan dallarým suçlu.

Baþýmý vurduðum son taþtan sonra,
Yenilen olduðum uðraþtan sonra,
Aklýmý yitirip, bu yaþtan sonra,
Gönlümde susmayan dillerim suçlu.

Geceyi sabaha eklediðimde,
Sabahtan mucize beklediðimde,
Toz kadar umudu yüklediðimde,
Okyanusta batan sallarým suçlu.

Sevda sarhoþuna tuzaklar kuran,
Hüzün yüklerini sýrtýma vuran,
Sana bir bakýþlýk arada duran,
Eriþmeden biten yollarým suçlu.

Solumda çýrpýnan þu hin oðlu hin,
Ömrümü zehreden akýlsýz kâhin.
Ne senin suçun var, ne de talihin,
Gönlümü besleyen kullarým suçlu.

Düþlere daldýðým dost gecelerde,
Aramýza girmez karanlýk perde.
Gözünü kýrparsýn, en yücelerde,
Yýldýza uzanan ellerim suçlu.

Mehmet Nacar