Bazen bizim için çok basit gibi görünen þeylere sahip olamayýz, yani hakkýmýz olduðuna inandýðýmýz þeylere sahip olamayýz.
Dünyanýn çok adaletli bir yer olduðuna inanýr veya isteriz.
Neden; çünkü bize göre dünyanýn daha güzel ve yaþanýlacak bir yer olmasý için bu þarttýr ve ihtiyaçtýr.
Hakkýmýz olduðuna inandýðýmýz þeylere o an sahip olsaydýk ve bunu milyarlarca insan ayný anda yapabilseydi bir kaos yaþanmaz mýydý, yada istediði her þeye sahip olan insan zamanla þýmarýp, sýkýlýp bunu da bir sorun olarak görmeyecek miydi.
Peki þöyle düþündüðümüzde önemli olan adalet mi yoksa yaþam mý?
Tabi ki yaþam, yaþam tanrýnýn elindedir biz sürekli yaþamý sorgularýz yani tanrýyý sorgularýz, oysa tanrý güzel olan her þeyi yaratmýþ ve adil bir þekilde sisteme koymuþtur, daha sonra her þeyi insanlýðýn eline býrakmýþtýr.
Burada düþünmemiz gereken þey bizim ne yaptýðýmýzdýr.
Biz ne kadar adil davrandýk dünyaya, neleri doðru düzgün yaptýk ki neleri doðru düzgün istiyoruz.
“Kader anlýmýza önceden çizilmiþ, kaderimiz böyle imiþ” hayýr; ben kaderimizin püf noktasýnýn baþlangýç noktasý olduðunu düþünüyorum, örneðin iyi, kültürlü, rahat anne babadan doðan çocuk saðlýklý oluyor, o anne babanýn çevresi de iyi oluyor, oturduklarý mahallede iyi oluyor, mahalle iyi olunca okulda iyi oluyor, okul iyi olunca öðretmenlerde iyi oluyor, iyi mahalle iyi okul haliyle iyi arkadaþlarý da oluyor, bunlarda çocukta pozitif etki yaratýyor, pozitif enerji ile dolu bir çocuðunda geleceði pozitif bir þekilde geliþiyor haliyle bu çocuk ileriki yaþamýnda da çok baþarýlý oluyor ( yada biz öyle zannediyoruz )
Biz neden olmayalým bunun olmasý için neden daha fazla bekleyelim, o zaman öncelikle pozitif düþünceyi benimseyelim ve unutmayalým ki kaderimiz hiçbir zaman kötü deðildir onu biz kötü görürüz