Deri kaplý ince lacivert kitap,
söylediklerinin hepsi doðru ama yeter artýk, konuþma, sus.
Sanýrým her þeyimi sana borçluyum ve her satýrýnýn yanlýþsýz olduðuna inanýyorum.
Beni benden alan kitap,
sana sýnýrsýz-koþulsuz baðlýlýðýmýn cezasýný çekiyorum ve/fakat kendimi alamýyorum ýþýltýna kapýlmaktan. Sen her þeyinle özel ve çok güzelsin ama yeter artýk n’olur sus, çünkü ancak bu kadar güzel olunur ve fazla güzellik can sýkar.
Artýk sus ki benim için ölümsüz olarak kalasýn. Aksi takdirde sýradanlaþacaksýn her þeyinle.
Zaten sýkýldým artýk her þeyde seni ölçü almaktan.
Gittikçe uzaklaþýyorsun hayatýmýn kitabý olmaktan.

***

Güzel iþlemeli eski kitap,
sana bir önsöz yazmak isterdim.
Böylece benim sözüm de seninle birlikte ölümsüz olurdu.
Göze alýnmasý gereken bir tehlikesi var ki bunun, o da, muhtemelen ben de seninle birlikte kesin doðru ve deðiþmez olurdum.
Bu gerçekte kesin bir yýkým demektir. Zira her deðiþmez’den sonunda nefret edilir.
Bana çok þey öðreten kitap,
iþte bana güzel birþey daha öðrettin.
Ben artýk deðiþimden yanayým ve sana mutlaklýk atfetmiyorum.
Hayatýmýn kitabý olmaktan azlettim seni, çýk git hayatýmdan ve rahat býrak beni.