anadolum ve ayrýlýklarý
anadolumun rüzgarlarý savururken beni yollara
baharda, yazda, kýþlarda gördüm
insanlarýn yaþamýný nelerden ayrý kaldýklarýný
kimi sever yarini
kimi sever doðduðu yeri
yollara anlatýrlar dertlerini

yýllar geçer günler gelir derler
ayrýlýklar biter dert deðil derler

uyanýrýz her sabah güne
ayrý kalmýþýz sevgiliye
ana ocaðý çaðýrýr bizi
hasretim sanki ben
istemem mi yarin yanýný
yollara diyemem hasret sancýsýný
diyerek inletti han duvarlarýný
tanýdýðým hasret çýnarý

ben hergün yollardayým diyordu
gördüm ayrýlýklar þehirlerini
her gördüðüm han bana hatýrlatýr
köyümü, evimi, sevdiklerimi

buradada insanlar var oradada
buradakilerde yaþýyor oradakilerde
ben neden acý çekiyorum
yoksa sadece benmiyim ayrýkalan

ey garip gönlüm diyordu
aðlama yarýn var diyordu
kavuþur eller kalmaz hasretlikler
yarýnlar var hayaller diyor


sevmezmiyim anadoluyu
yollar beni götürür köyüme
ben ise ayrý kalmýþtým sevgiliye
oradan buraya anlattý bana
anadoluyu sevgili olarak gördüðünü
her köþesinin ayrý ayrý çiçekler açtýðýný
her çiçeðin ayrý arýsý olduðunu
buranýn anadolu olduðu unutulmamalý


arkadaþ