Gözlerinde baþlamýþtý sanki hayat yeniden…
Gençliðim , kýskançlýklarým , korkularým , hayallerim , ayrýlýklarým belki de kendime bile itiraf edemediðim aþklarým.Ama aþk deðildi gözlerine duyduðum baðlýlýðým.Tutku da deðildi.Belki bir baþlangýç , belki bir son , belki de benim için bir ara.Geceler düþman olmuþ , günlerle boðuþuyorum.Gözlerinle boðuluyorum çünkü gecelerde.Ayýn ýþýðý vurduðunda bedenime yeniden baþlýyorum çünkü seninle seviþmeye.Geçen her saniye SENSÝZ ve GÖZLERÝNSÝZ beni daha da çok çekiyor içine.Çok kayboldum ben bu bilinmez denizlerde.Çok su yuttum , çok kere battým dibe ve bir þekilde vurdum kýyýya.Yeniden nefes aldým diye düþünürken aslýnda yine bir kayboluþun ortasýnda olduðumu fark ettim.Hep korktum aþka aþýk olmaktan ama hep korktuðum geldi baþýma.Dedim ya gözlerine olan aþkým deðil , tutkum deðil aþka olan aþkýmdý benim.Farklýyýz seninle , bu tutkuyu paylaþamayacak kadar farklý.Ben debelenirken kurtulmak için deniz gözlerinden , sen çoktan yitip gittin bile kalbimin en derinlerinde.Yine hava kararýyor.Dalgalar beni – belki sana getirmek için – içine çekiyor , belki yine dibe vurmam için.Yeniden bir þeylere baþlamak yoruyor beni ya da yalnýzlýðým.Sen içtiðinde yaþarken aþkýný , derinlerde kalan duygularýný ; ben gözlerinde sarhoþ olup yazýyorum tüm bunlarý.Baþlamadan biten ya da zaten hiç baþlamamýþ olan bir þeye kadeh kaldýrýyorum.Ben aþka aþýk olan insan sen bilsen de bilmesen de gözlerinde yaþýyorum.