Ýsteksizce gözlerini ayýrdý ve yemeðinden küçük bir parçayý daha özenle alarak dudaklarýnýn arasýna götürdü. Bakýþlarýný bir anlýðýna da olsa kaçýrmanýn mahcup ifadesiyle tekrar kadýnýn gözlerinin içine bakmaya baþladý. Bir süre sonrada yakamozu izlercesine derin mavinin ýþýltýlarýnda kaybolup gitti. Yüzeye çýktýðý o kýsacýk anda bile nefes alamadýðýný hissetmiþti. Týpký bundan önce defalarca olduðu gibi. Ýlk tanýþma gününde ortaya çýkan ve sürekli tekrarlanan o tuhaf, tanýmsýz heyecaný ve titremesi geçmek üzereydi. Kadýný her gördüðünde olan bir þeydi ve kanýksamýþtý artýk. Tenine, kemiklerine, kalbine iþlemiþti adeta. Kadehini kaldýrdý ve yavaþça ileriye doðru uzattý.

“Ýkimize kelimesini sevmiyorum! Ýki ayrý insaný, ayrýlýðý çaðrýþtýrýyor bana, birlikte var ettiðimiz sevgimize”

Kadýnda kadehini kaldýrdý. Aþka inanýr mýydý, inkâr eder miydi veya daha önce yaþamýþ mýydý gerçekten anýmsayamýyordu. Hatýrladýðý tek þey, böyle bir tanýþmaya ve aþka þiddetle karþý olduðu, hatta inanmadýðýydý. Þimdi ise bedeni ve ruhu aþkla büyülenmiþ gibiydi.

“Sevgimize! Ýþyerinde her saniye seni düþünür oldum, akþamlarý iple çekiyorum ama zamanýn bu denli uzun olabileceðini hiç aklýma gelmezdi, bir türlü geçmek bilmiyor” dedi kadýn biraz daha eðilerek.

Dünyanýn en güzel varlýðý karþýsýnda dünyanýn en þanslý kiþisi olduðunu düþündü birden. Titremeler yeniden þiddetlenmiþti. “Zamanýn ihanetini de, dostluðu da çok sarsýcý” dedi adam. Kadehinden bir yudum aldýktan sonra masaya býraktý ve yavaþça ayaða kalktý.

“Gelene kadar sakýn hediyeni açma” diye ekledi ardýndan. Salondan çýktý ve hýzlý adýmlarla mutfaða doðru yöneldi. Geri döndüðünde elinde gümüþ kaplamalý bir þamdan tutuyordu. Salonun lambasýný kapattý ve oda birden kýrmýzý mumlarýn gizemli ýþýðýyla aydýnlandý. Genç kýzlar gibi salýnan alevler odada ýþýk huzmeleri oluþturuyor, adamýn ince gölgesi kadýnýn üzerine düþüyordu. Yerine oturdu, þamdaný hemen kadehinin yanýna býraktý. Yüzyýllar boyunca unutulan dini bir ritüeli tekrar canlandýrýyordu sanki.

“Açabilirsin” dedi adam, þefkat dolu bir sesle. Kadýn çokta büyük olmayan, kare biçiminde ki hediyesini yaldýzlý ambalajýna zarar vermeden açmaya baþladý. Sessizliði sadece hýþýrtýlar dolduruyor, merakýný ve heyecanýný bastýrmaya çalýþýrken ambalajý bile örselememeye özen gösteriyordu. Nihayet kutuya ulaþtý, soluðunu tutarak bir çýrpýda kapaðýný açtý. Çýðlýk atmamak için kendini güçlükle dizginledi. Hayatýnda aldýðý en güzel hediye duruyordu karþýsýnda.

Ne olduðunun önemi var mýydý sahi, yoktu elbette. Mutluydu, hem de hiç yaþamadýðý kadar. Gözlerindeki nemli küçük ýþýltý süzülerek mum ýþýðýna düþtü. Adam bakamadý bu sefer. Gözlerini kaçýrarak en kolay olaný yaptý ve bakýþlarýný kadehine çevirdi. Çok geçmeden de cam kadehte raks eden aleve takýlýp gitti.

Aþklarý aleve döndü gecede. Saatlerce konuþtular, sohbet ettiler, sustuklarýnda sessizliði paylaþtýlar, birbirlerinin gözleri içinde keþfedilmemiþ diyarlara yolculuða çýktýlar. Zaman su gibi akmýþ, salona yansýyan sabahýn ilk ýþýklarý, mumlarýn sönmek üzere olan hayalsi ýþýklarýný alýp götürmüþtü. Kadýn üzüntülü bir ses tonuyla,

“Seni özleyeceðim, tekrar akþam olur mu bilemiyorum” dedi.

“Benim içinde katlanýlmasý çok zor, hep seni düþüneceðim, bugün sýra bende deðil mi? Canýmý acýtýyor, istemiyorum”

“Ýkimiz içinde zor ama en iyi çözüm buydu biliyorsun”

“Evet, haklýsýn… Seni çok seviyorum” dedi adam ve elini ileriye doðru uzattý. Titreyen iþaret parmaðýný “Esc” tuþunun üzerine getirdi, kadýnýn gözlerinden bir daha ki görüþmeye yetecek kadar ýþýltýyý ödünç aldýktan sonra tuþa dokundu. Derin bir nefes çekti içine ve dizüstü bilgisayarýnýn ekranýný kapattý. Ayaða kalktý, hala masada duran yemek tabaðýný ve kadehini alarak mutfaðýn yolunu tuttu. Þu bir aylýk sürede yaþadýklarýna inanamýyordu.

Ýngiltere’de yüksek lisans eðitimini yapan kadýnla chatte tanýþmalarýný, kelimeler yetmemeye baþladýðýnda görüntülü sohbete geçiþlerini, onca mesafeye karþýn kadýnýn sýcaklýðýný, doðallýðýný ve içtenliðini, aþkýný ilk ilan ediþini, aþkýna karþýlýk buluþunu tek tek yeniden hatýrladý. Durdu. “Sen misin sanal aþklara burun kývýran, arkadaþlarýnla dalga geçen, çoktan beri böyle bir derse ihtiyacýn vardý” diye kendini payladý. Altýn sarýsý güneþ gözlerini kamaþtýrýrken dudaklarýnda hafif bir gülümseme belirdi. Sabah oluyordu.