Ýmzamý býraktým yüreðinin en derin yerinde...
Dokunduðun her tende parmaklarýnýn uçlarýnda ateþler yanýyor biliyorum. Oysa yumuþacýk, tutku vadeden bir aleme kapýlmayý bekliyorsun. Olmuyor biliyorum. Olmayacak da sevgili. Çünkü ben imzamý býraktým teninde…Binlerce parmak dokunsa da tenine, gül tenimin kokusunu silemeyecek. Benim dudaklarým hesapsýz açýldý dudaklarýna, baþka dudaklarýn yabancý tadý yapýþmayacak hücrelerine.

Yüreðini bilmediðin yüreklere açmayý deniyorsun. Katýksýz aþklar vadeden, gecenin gündüzle seviþmesi gibi, yüreðinle seviþmeyi bekleyen kadýnlar duruyor karþýnda. Bir adým uzaðýnda. Sadece tek bir adým. Ayaklarýnla kalbin savaþýyor anýlarý kanatarak, ayaklarýn kazanýyor biliyorum. Ama sahte bir zafer bu! Ne kadar çabalasan da yüreðin deðmiyor karþýndaki yüreðe. Kelimelerin iðreti duruyor o bal dudaklarda. Bilmiyor musun sevgili, etle týrnak gibi bütündür yürekle kelimeler. Bitmeyen bir sevdanýn yükünü taþýyorsa eðer yürek, sözcüklere hakimdir harf harf seslenerek…

Sert bir kabuðun içine sakladýðýn kýrýlgan küçük çocuðu yalnýz ben tanýrým sevgili. Ben bilirim alev alev yanan gözlerinin bebeklerindeki hüznü. Bir yanýn ne kadar haykýrsa da gücünü dünyaya, ben görürüm ürkek yalnýzlýðýnýn buðusunu bakýþlarýnda…Sen göstermezsin bilirim ama ben görürüm. Ýþte bu yüzden batýp çýktýðýn hiçbir aþkla benim izimi silemezsin. Saklamaya çalýþtýðýn, ustaca üzerini örttüðün sana ait her sýr; yalnýz bende dillenir sevgili. Benden baþka kimse okuyamadýðý içindir kelimelerinin sessizliði. Yalan harfleri ayýklarým ben cümlelerinin içinden. Yalan kahkahalarý sýyýrýp alýveririm gülüþlerinden. Hatta sahteyse gözyaþlarýn, kurutuveririm býçak gibi keskin seviþimle…

Sen kanarken terk edilmenin sýzýsýyla, ben sarmaya çalýþýrým sen bilmeden yaralarýný bana ait olmayan bir sancýyla. Tuhaf, kekremsi bir tad gelir oturur dilime teklifsiz bir samimiyetle kimi sabahlar. Bilirim, sana aittir bu tad. Acýyor, kanýyorsundur alacakaranlýkta. Usanmadan, býkmadan, yýlmadan denesen de nafile sevgili. Beni arýyorsun ve arayacaksýn el attýðýn her aþkta. Çünkü; imzamý býraktým yüreðinin en derin yerinde, tutkumu mürekkep yapýp kanýmýn en kýrmýzý rengiyle…

Kendine ait olmamanýn çeliþkileriyle kývranýyorsun biliyorum sevgili. Sana ait deðil ellerin, sana ait deðil gözlerin… Parmak uçlarýnda dans eden her sarý saçta benim saçlarýmýn kokusu var unutmak istediðin. Dibine dalýp kaybolmak, yitip gitmek istediðin her gözde benim bakýþlarýmýn yansýmasý parýldýyor. Telefona her uzandýðýnda, acaba mý diye adýmla özdeþ beþ harf çýðlýk çýðlýða zihninde. Kovmaya çalýþtýkça sen anýlarý; daha da bir yerleþiyorlar benliðine. Uykuya dalmadan gördüðün düþüm ben. Gözkapaklarýn aðýrlaþýrken de aklýndayým, bilincin sýnýrlarýný kapattýðýnda da yanýndayým. Kaçmaya çalýþtýkça benden daha çok karýþýyorum kanýna. Boþ yere kapýlma zamanýn sahte oyunlarýna… Ýmzamý býraktým yüreðinin en derin yerinde, tutkumu mürekkep yapýp kanýmýn en kýrmýzý rengiyle…

Kendini hapsettiðin, yokluðumun dikenli telleriyle çevrili hapishanenin gardiyaný ben deðilim, sensin sevgili. Sakýn bekleme seni salývermemi…Esaretin gönüllü, seni senden zorla almadým ki…Yerime koyamadýðýn sevdalarýn bedelini ben ödeyemem ki… Yýldýzlarý topladýðýn gözlerim yaðmur ormanlarýna ev sahibi þimdi. Ýmzamý býrakýrken yüreðinin en derin yerinde, kýrdým ben kalemimi sensizliðe mahkum edip kendimi, kendi ellerimle. Unutamadýðýn gibi unutamadým ben de…