Benlik, bilinç, ben ve kendim arasýndaki fark.. bunlarla ilgili epey söz duymuþumdur, aklýmda kalanlar; “insan bilinçli benliðiyle hayvandan üstündür” ayrýca “insanýn “kendi’sini” cezalandýran “ben’i”dir ”, bir de “bilinçsiz bir benlik olmaz fakat benliði olmayan bir bilinç mümkündür(bu gerçeði de yine insan ve hayvan arasýndaki farka varabilmek için kullanýrlar)”. Yine de bu kavramlarý tam olarak özümseyemediðimi hissederdim . Aklýmda hala cevaplayamadýðým sorular kalýyordu. Mesela “Ben” diyebilmek ne zaman baþlar?... Oysa cevabý çok basitmiþ:”Sen” dediðin zaman. Þimþekler çaktýran bir gerçek, bir ironi. Ýnsan sen diyerek bilinçli benliðini ayaða kaldýrmýþ oluyor. Uyuyan devi uyandýrmak..hoþ bu donanýmla yaratýlmýþken baþka seçim de söz konusu olamaz.
Var oldukça ademin en büyük silahý benliði olacak. Bu silahý kime karþý kullandýðýna göre de Sultanýnýn nezdinde ki deðeri deðiþecek. Kendini hangi taraftayým diye sýnamak istersen, ayrýmý da basit, cevap vermen gereken soru:”Ben için mi ‘Bir ’ için mi yaþýyorum”..Benlik deyince akla önce bencillik gelir.Bu “ben’i” en çok da sosyalist arkadaþlar eleþtirir :) (Ne de olsa kapitalizmin kapýsýný açan odur.) Sonra insan biraz daha düþününce yani olumsuzluktan uzaklaþmayý baþarýnca (ek bilgi: insan olumsuz düþünmeye daha meyilli olduðundan önce onlarý görür) bu “ben’in” insaný “bir’e” götürebilecek bir araç olduðunu fark eder. Ýnsan kalabalýklara karýþmadan önce kendi anlamýný bulmalýdýr çünkü ancak bu haliyle kalabalýkta yitmeden ona bir anlam katabilir.Mesnevide konuyu özetleyen güzel bir benzetim var.Ýnsanýn vasfýnda birlik olmak vardýr der ve insanýn kemalini þöyle izah eder. “Her bir insan bir asmadaki üzüm tanelerine benzer, önce olgunlaþacak ve sonra üzümün kabuðunu yýrtmasý gibi kabuðundan çýkýp þýraya karýþacak.” Yani her bir adem kendini bilip, tek bir ruh ve manaya bürünecek. Ýþte bu birleþtirme iþini üstlenen de her birinin lisanýndan anlayan “Süleyman” olacak. Süleyman’la ilgili, týrnak arasý bahsedilip geçilemeyecek kadar güzel bir hikayecik var onu ayrýca ele almak daha doðru olur.
Sonuç olarak;insan þu dünyada,bencil olan benliði için yaþarsa hazin sonla muhatap olur. Çünkü ”Yem, peþinden koþana tuzak kesilir” .

Alýntýlar:Mesnevi-Mevlana