Kravatlý adamýn kül kedisine anlattýðýdýr;
Sende artan, bende azalýp da sana geçendir!
Sen sýrrýný büyütürken;
ben, cam kýrýklarýna yapýþan tenimin býraktýðý mecralarda yüzüyordum.
Þimdi masalýn köþküne girip görkemli tahtýna otur da kapýnda kul eyle beni.

Kül kedisinin kravatlý adama cevabýdýr;
Sende azalan, beslediðin örümceðin aðýna sarýp götürdüðüdür!
Sen süngüler taktýkça ardýnda durduðun kapýlara, yüzün bir kat daha solmakta.
Þimdi masalýn dýþýnda kalýp da antik bir heykelin gizinde arama beni…

Kravatýný söküp atan adamýn kül kedisine yakarýþýdýr;
Florina! Çarmýha ger, alnýma erkenden gelip sinen yýllarýn ayak izlerini,
Yüzüleyim tahtýnýn önünde de ýþýðýnla giydir beni, sar beni.
Sonra da cennetine alýp yasaklarýnla yor beni.

Kül kedisinin cevabý sýrra kademdir!