Susmak bir erdem miydi?
Ya da sadece insanýn sessizliðine uydurduðu
O göz alýcý iþlemeli kýlýfý mý?
Anlatamadýðý için mi susar insan?
Yoksa susmasý gerektiðinden midir o durgunluk?
Ne garip,
Ýnsanýn kendisini anlayamamasý.
Etrafýndaki onca insanýn seni anlayamadýðýný düþünürsün ya hani,
Peki sen ne kadar anlýyorsun ki kendini?
Sen duyabiliyor musun yüreðindeki sesleri?
Hayat bütün hýzýyla geçip giderken yanýbaþýndan
Neden cesaret etmezsin ki ona tutunmaya?
Yüreðini yaslayýp yaþama yolculuklara çýkmak gelmez mi hiç içinden?
Zamanýn yüreðine dokunup geçmesini hissetmek ne güzeldir halbuki,
Hiç olmadýðý kadar yavas ve sessizce esen bir rüzgar gibidir iþte o an zaman.
Hayattan uzaklaþtýðýný hissedersin ya da o senden uzaklasmaktadýr.
Ýþte hayattan uzak olduðun yerdedir ‘o’...
Ýþte tam orda baslar sevmek zamaný
Yureðini sarmalamýstýr ‘o’ artýk
Sanký tutup da elinden götürmektedir seni
Baþka bir yasama
Baþka bir zamana
Yalnýz sen ve ‘o’
Yeni bir yasamýn ortasýnda…
Yepyeni bir zamanda
Ve yüreðinin rüzgarýndasýndýr o zaman
Býrak sürüklesin seni
Sonu nereye varacaksa varsýn býrak
Ama bil ki yalnýzlýðýn bitmeyecek
Çünkü bambaska bir yalnýzlýðýn ortasýndasýn artýk
Yalnýzca sen ve ‘o’ nun yalnýzlýðýnda
Ve o sessiz rüzgarda yüreðine dokunup geçen…