Senin yok ki bence beþ karýþ
aðzýn,
Ovalarýnda da yanar döner ýþýklar,
Özünden doðan çocuklarýn var kanlarý
renkli,
Uzanmýþlar aklýmýn
alamadýðý çözletilere,
Senin yoktur bence yüzünde boya,
O zaman feragat etmek çok da nezih bir manevradýr,
Süpriz hediyeler kazanma fýrsatýndan..

Geceleri depremler olur gökyüzünde,
Biz anlayamayýz malum kýçýmýz
yeryüzünde,
Bence sen çok da zekisin farkýndasýn,
-Ben sallýyorum o masayý-
Olur ya gecenin kepekleri düþer diye,
Çünkü üþür gece,
Gündüze hakaretler savururuz,
Biz geceyle her gece..

Onlar basamaðý iki, birler basamaðý bir
artýk,
Bizler basamaðý bir, onlar basamaðý çok
lakin,
Ve bence az kapýsý yok bu yalýnýn,
Olmadý denize bakar,
Bir bir denize akar,
Yangýn merdiveninin basamaklarý..

Bence kýrk tane ayaðýn yok senin,
Yoksa,
Deðildir de kýpýr kýpýr,
Derisinden terini,damarýndan kanýný
satanlarý,
Ayný tekerleði döndürmekten aklýný
unutanlarý,

Bence senin bilmediðin bir beþ vakit namaz,
Ve kelebek bilseydi bir gündür ömrü,
Korkmazdý gölgesinden,
Mazur gör tabi üç beþ hesap bizimkisi,
Kan var biraz,biraz ölüm bilirsin,
Ama nasýl öpüþülür bilmezsin,
Ve bence aðzýn bile yok senin..

Elim ve dilim bir oldu gitmez oldu baþka yere,
En arabesklere bile selamýnaleyküm der oldum,
Garipsemedim deðil,
Hele ki doðru mu yazdým onu bile bilmezken,

Gerçi duvar,
Duvar üstünde çatý,
Çatý altýnda insan..

Hep ayný,
ve dahi,
Bu kabýna sýðmayan, bu düþünceler,
Ölçülemeyen bu beþeri yoðunluk..

Hep ayný..

Hayalimde canlanýyor aslýnda,
Bir naylon poþet dolusu insan,
Dur haným diyor bir ses,
Ayýr onlarý bir kenara,
Onlar tam mangallýkmýþ..
Üstüne de bir iki parça aþk atarýz,
Bir de yanýna yetmiþlik açarýz..