Aþk bu olmalýydý! Çok seviyordu “o” nu deliler gibi ve aþkýný satýrlarýna, mýsralarýna kazýmýþtý.Sokakta yürürken gördüðü çiçekçideki papatyalarda, saf bir çocuðum masum tebessümünde, baktýðý her yerde “o” vardý.Rüyalarýnda dahi “o” nu görüyordu…

Bir buluttu önceleri “o” .Silüetini gökyüzünde görüyordu.Sonra yaðmur damlasý olup yeryüzüne düþtü.Her gece izlediði Kýz Kulesinde bir damla oldu.Ýzledikçe huzur buldu huzur buldukça izledi Kýz Kulesini.Sonra buhar olup gökyüzüne çýktý oradan uzaya.Güneþ olup doðdu gecelerine, bir güneþ gibi doðdu gecelerine…

Artýk bir baþka atýyordu kalbi.Soluk alýþ-veriþi bile deðiþmiþti.Dinlediði þarkýlar, okuduðu kitaplar, izlediði filmler bile deðiþmiþti ve sanki “o” nu çekiyordu her nefesinde sigarasýnýn.Bambaþka birisi olmuþtu.Uzun uzun düþünüyor, uçup gidiyor, hayallerin içinde rüyalara rüyalarýn içinde hayallere dalýyordu…

Satýrlarýnda ve mýsralarýnda baðýra baðýra söylerken aþkýný bir türlü ifade edemiyordu aþkýný “o na gözlerinin içine bakarak.Nasýl söylesindi !?O gözlerki yeþilin en saf ve en masum tonajýydý.Ne zaman baksa gözlerine, kayboluyordu yeþilliðinde.Nasýl söylesindi!?O gözlere bakarak!?Olmadý…

Günler acý ve aþk dolu geçerken bir mektup yazmayý düþündü “o” na.Aþkýný anlatacak bir mektup.Önce sayfalar yetmez diye aklýndan geçirdi sonra gerçekçiliðinden þüphe etti.Sonunda yazmakta karar kýldý.Çaresizliðinin, acýsýnýn, aþkýnýn sesi olacaktý o mektup…

Heyecanlý bir bekleyiþ aldý acýnýn yerini mektubu postaya veriþinin ardýndan.Ayný þehirde yaþamalarýna raðmen sanki farklý bir yerdeymiþ gibi hissediyordu.Anlamýþtý ayný þehirde yaþayýp ayný havayý teneffüs ederken elini tutup, gözlerinin içine bakamamanýn ne kadar aðýr olduðunu aþk ateþiyle yanarken kalbi…

Ve heyecanýn yerini acý ve hüzün aldý tekrar.Sayfalar dolusu duygunun cevabý basit bir kaðýt parçasýna yazýlmýþ “hayýr” olamazdý.”Hayýr” olamazdý en duygulu,en ateþli aþkýn mektubunun cevabý.Hayra yoramadý bu “hayýr” ý.Nasýl yorumlasýndý kývranýrken aþkýnýn acýsýyla.Hiç unut(a)madý “hayýr” yazan o basit kaðýt parçasýný…

Yine satýrlarýna, mýsralarýna kazýmaya karar verdi duygularýný.Satýrlara deðil sadýrlara yazýyordu artýk.Yazdýkça yazdý sonra tekrar yazdý…Acýsýnýn merhemi olsun istedi yazdýklarý…Olmadý…

Son yazdýðý cümleleri þunlardý:

Gidiyorum…Zihnimde resmin, dilimde ismin, kalbimde ateþin…Gidiyorum…

…Cân’a Canla…