uzun yýllardýr tanýrým onu! aþaðý yukarý altý yýl oldu.yumruk kadar bir yavru kediydi o zamanlar.sürmeli,çekik,sarý gözleri,yumuþacýk tüyleri vardý; pýrýl pýrýl! ..sýrtýna güneþ vurduðunda,dipten gelen pýrýltýlar yayýyordu tüyleri..birazdan, gökkuþaðý oluþacakmýþ hissine kapýlýyordum ona bakarken...ne yazýk ki, bu hiç gerçekleþmedi...oysa ben oluþacak gökkuþaðýnýa dokunmak,renklerini yakalamak istiyordum...ben istedikçe o kaçýyor; ýþýklarýný benden esirgiyordu. gidip bir köþeye saklanýyor 'pisi pisi gel yanýma,bak neler vereceðim sana' demem bile etkilemiyordu onu.öylece bakýyordu saklandýðý köþeden yüzüme...belli ki insanlara olan güveni geliþmemiþti henüz.

o bir sokak kedisinin diþi,tombul tombul,vaþak renginde yavrusuydu. yürüyüþü bile farklýydý öteki kedilerden...onu farklý kýlan, ona duyduðum sevgi ve ilgiydi belki de bilmiyorum.inanmazsýnýz belki,mankenler gibi yürüyordu adeta :))) o buzdan heykellere taþ çýkartan yürüyüþüyle beni iyice kendine hayran yapýp çatlatýyordu; ölüyordum kýskançlýðýmdan...iþte bu kýskançlýk yüzünden onu dövmek,ona sövmek bile istemiþ,ne var ki; anne yanýmýn baskýn çýkmasýndan dolayý yine sevmiþtim onu! ..sonuçta o bir yavru kediydi! çocuklarýmdan biri olarak yaratýlabilir,onlarýn emdiði süte ortak olabilirdi.bu açýdan baktýðýmda o; çocuklarýmdan biri gibi görünmeye baþladý bana artýk; onu seviyordum! ..

gerçek sevgileri, hayvanlar insanlardan daha iyi ayýrt edbiliyor biliyor musunuz? mükemmel sezgisiyle keþfetmeye baþladý ki sevgimi; bir gün,bahçede altýma bir sandalye çekip gökyüzünde ardarda uçan iki güvercini izlerken, ayaklarýmýn dibine gelip çöreklendi. oysa ben, o iki güvercinin baþýma konmasýný düþlüyordum...hatta, o iki güvercinden birini kendimin,diðerini sevgilimin yerine koyup uçuyordum bahar açan bir iklime doðru...ne ummuþ ne bulmuþtum! .hayat garipti! ..

uzanýp aldým onu kucaðýma; hiç itirazý yoktu.kulak uçlarýndan,kuyruk sokumuna kadar sevdim,sevdim...sarý gözleriyle yüzüme bakýyor,minnet belirtisi olarak mýrýldanýyordu.neler söylemek istediðini anlamak hiç de zor deðildi.kesinlikle 'ben de seni seviyorum' diyordu bana...

bir müddet sonra uyuyakaldý kucaðýmda. sýcaklýðý terletmiþti karýn bölgemi ama,yine de aþaðý indirmeyi düþünmedim; dayandým o sýcaklýða...'belki de göbek yaðlarýmý eritmeyi düþüþünüyor bu kedicik' diye düþündüm ve gülmeye baþladým..biri görse bu halimi 'deli' derdi bana garanti...çevreme bakýndým bereket kimseler yoktu,gülmeye devam etim...

iþte bu sokak kedisi sevgimi keþfetti keþfedeli býrakmýyor peþimi...rengiyle hiç uyuþmayan ama yýlýþýk hallerine çok iyi uyan 'sarman' koydum adýný...

sarýlýp sarýlýp yatýyoruz valla! :)))

not:devam edecek.