Halep Diyarý

Mikail yol boyunca dilsiz, onun görünmez eli erlerin üzerinden çekilince Aslan biçare kalmýþ. Gencecik beyin sýrtýnda buzdan bir ürperti gezinir dururmuþ. Yüksek baþýnda ise bir tekkenin öðretisi, bir de Kudüs’ün ilahi güzelliði sýrasýyla nöbette. Bir iki kez kendinden kaçabilmek için Mikail’e söz söylemeye yeltenmiþ, nafile… Halep’e yaklaþtýkça askerlerin fýsýltýlarýnda yakaladýðý rivayete inanmaya baþlamýþ, Mikail’e bulaþan cinlerden ürker olmuþ.

Halep’e girip katýlacaklarý ordunun çoktan seferber olduðunu iþittiklerinde Aslan soran gözlerle hocasýna bakmýþ, üzüntüsünden divane olan koca adam küçük veletler gibi omuz silkmiþ. Atlarýný dinlendirecekleri harayý bulabilmeleri epey güç olmuþ, dillerini bilmeyen ve hýrsýzdan farksýz baþ seyise servetlerinin dörtte birini bahþedip isyan eden boþ midelerini rahatlatmanýn telaþýna düþmüþler. Kentin kemerli caddesinde þemsin izlediði yolun tersinden türlü kumaþ, hurma, baharat, incik boncuk dolu dükkânlarý geçerek, tahta tavanýn gölgesinde aþ satan lokantalara ulaþmýþlar. Cengâverler meydan sabýrsýzlýðýnda oturmuþ masalara, aðýzlarýna önce hoþ kokulu yiyecekler doluþmuþ, sonra ipsiz sapsýz lakýrdýlar. Arada Aslan da yaþadýðýný belli edermiþ, bir tek Mikail bakýþlarý tabaðýna demir atmýþ halde usul usul doyarmýþ. Kaþýðý dolmaz olunca ayaða doðrulmuþ, Aslan’a doðru konuþacakmýþçasýna eðilmiþ, ama karnýna bir hançer saplanmýþ gibi ansýzýn büzüþmüþ. Hacetini göreceði küçük odaya zor zar yetiþmiþ.

Bey özlercesine bakmýþ ardýndan. Bunu fýrsat bilen doru atlý yamacýna çökmüþ. “Efendim…”, demiþ usulca.

“Koca Mikail’i iyi yeniden kusursuz kýlacak çareyi bilirim.”

“Sakýnma, de hele.”

“Nasýl Frenklerle savaþacak sizin gibi cüretli âdem evlatlarý varsa, ifritleri kovacak nefese sahip özler de bulunur.”

“Bu kimsesizliðimizde nasýl buluruz o ilmi.”

“Azýcýk sikkeyle meraklý kulunuz hazýrdýr. Siz Koca’yý yaný baþýnýzda tutun, ben mekâný bulunca size iþmar edeyim. Gerekirse sarýp etrafýný marazlýyý müdaviye teslim ederiz.”

Lafýný bitirir bitirmez iki büklüm kalmýþ. Aslan onun saygýsýna hayran kalýrken, o hacet eþiðinin seyrelmesini beklemek üzere yanýndan ayrýlmýþ. Bütün erlerinin ayaklanmasýna anlam verememiþ, Aslan. Anca, býçak karnýna dayandýðýnda iþin vahametini kavramýþ. El hanesinde doyan, acý sýçarmýþ.