Bir kum fýrtýnasýnda, bir saða bir sola sürüklenen kum tanecikleri gibiyim yine bu gece. Tüm mutluluklarýmý sevinçlerimi, hayallerimi ruhumun derinliklerinde hapsettim. Nedensiz acý çekmek, gözyaþlarýmýn bir sevda denizine dönüþmesini izlemek istiyorum. Olmuyor iþte, yapamýyorum yapmacýk mutlu olma numaralarýný. Sensizlik kahrediyor beni. Sanki gözleri görmeyen, elleri tutmayan, kalbi atmayan biriyim ben sensiz. Olmuyor be güzelim yine sensizim.

Hani hani derler ya bir gülücükle herþey biter. Hani hani derler ya bir bakýþla özlem biter. Hani derler ya kalpler bir attýkça mesafeler biter yalanmýþ be güzelim ne sensiz tadý var buralarýn ne de benim.

Kendimi ilacýný arayýp da bulamayan hastaya benzetiyorum.

Gözlerim fersiz bakýyor, edam ise bitmiþ. Var olsam da bu varlýðým sebebi yaþamak deðil inan yalnýz ve yalnýz var olduðum için var olmak.

Sen de biliyorsun deðil mi kalbimi parçalara ayýrdýðýmý, sen de biliyorsun deðil mi yüreðime seni kazýdýðýmý, sen de biliyorsun deðil mi sensiz olmadýðýmý.

Sensizlik kahrediyor, düþüncelerimi bulandýrýyor hayalin, bir serap gibi her zaman o gözlerin, karþýmda tenimi okþuyor sanki.

Sensizliði yaþýyorum sessizlik içinde bir tanem, bir matem havasýndayým yine bu gece sonbaharda sararan yapraklar misali, yine sararýyorum seni görmeden. Bilmiyorum ne zaman bahar gelir, bilmiyorum bu buhran geceleri aydýnlýða eriþir bildiðim tek þey var o da seni sevdiðim.