"ve ben aðaçlarýn tanrýsý!
her yanýmda yanýklarýn izleri
bedenime hapsolmuþ
acý dolu yüzlerde okunur
geçmiþin silinmez lanetleri
ruhun ruhumda
sana gönderdiðim lanetle
arýnamazsýn yine de günahýndan
ve ruhlar
rahat býrakmayacak seni
bir daha!"

varlýðýmýn her anýna kazýdým þiddetini
ve ellerime býrakýlmayan
yazgým deðil…kör yanýlgýsý insanoðlunun
ötelerden gelen bir yangýnýn
kahpe izlerinde sýzlýyor bedenim

ey insanoðlu!
birleþen ruhlarýn çýðlýklarýnda
son bulacak yaþam bir gün
ve eðreti bir günün
kavuran sýcaðýna mahkûm
yanacaksýn yaðlý urgan ucunda
nihayetim olmayacak benim
býkmadan devam edeceðim
oysa sen gideceksin
ya kalanlar?

titredikçe soðuktan
doðurgan bedenimde
sana bir yer daha açýlacak
al bir ferman yazýlacak adýna
ayaklarýmýn altýnda konacak noktan
ruhunu alacaðým gövdemden içeri
ýstýrabýný dinleyeceksin yok ettiklerinin
sövgülerini…lanetini…öfkelerini
ýssýzlýða düþmeyecek bu kez
içimde saklanan ruhlarýn sesleri

açtým dallarýmý ardýna kadar
sarmak için yüreðini
beklemedeyiz…hep beraber

ansýzýn esen yelin içinde
hissedeceksin sana geldiðimi
senin de çið düþecek
göz kapaklarýna
her sabah
çimen kokularýna beleneceksin
toprak renkli odanda
aðzýný her açtýkça
köklerim dolacak içine
çalacaðým ruhunu senden
ve ýradýkça bedeninden sen
piþman olacaksýn
nankör yaþanmýþlýðýnýn hatalarýna
ama nafile

"ben tanrýsý aðaçlarýn
son sözümle
seni bedenime alacaðým
hazýr ol!"

22.09.2006