Valiziniz toparlanmýþ eþyalarýnýz öylece bir köþede mahzun bir þekilde size bakmaktadýr. Þöyle etrafa son bir kez bakýp içinize derin bir nefes çekersiniz. Kapýdan çýkardýðýnýz son eþyadan sonra kapýyý kendi ellerinizle yüzünüze kapatýrsýnýz. Arkaya dönüp bakmamak için kendinizi sýkarsýnýz. Terminale yaklaþtýkça içinizde yalancý bir kuvvet doðar size güç verir. Sanki her þeyi baþaracak gibi hissedersiniz. Geride býraktýðýnýz þehrin sýnýr tabelasýný gördüðünüzde içinizde bir burukluk baþlar. Yanýnýzdaki koltuða bakarsýnýz. Daha evvel onunla yaptýðýnýz yolculuklar gelir aklýnýza. Ve ilk darbe burada baþlar yüreðinizde ince bir sýzý duyarsýnýz. Saatler geçer ve yolculuðuz sona erer ve o yalancý cesaret bir kez daha içinizi sarar. Her þeye yeniden baþlayacaðýnýzý söylersiniz. Ýlk gece gözler uykusuz bir noktada elinizde sigaranýz aðlarsýnýz. Sessizce içten içe aðlarsýnýz. Gözyaþlarýnýzý silmek istemezsiniz yanaklarýnýzdan süzülen her damla yaþta lanetler düþer dilinizden, kalbinizin en derin yerinden. Belki de daha önce Allah ‘a hiç bu kadar içten yakarmamýþsýnýzdýr. Ýçinize bakmak istemezsiniz oysaki sadece aþk acýsýdýr bu. Neden bu kadar caným acýyor dersiniz. Telefonun baþýnda beklemeleriniz. Ondan bir haber beklersiniz gel demesini istersiniz. Ýnanmak istemezsiniz aþkýn sizi terk ettiðini oysa her þey bitmiþtir. O yüreðindeki aþk sandalýnýn yelkenlerini bir baþka yüreðe açmýþtýr. Haberlerini alýrsýnýz güldüðünü eðlendiðini duyarsýnýz. Yýllarca onun gülmesi için uðraþlarýnýzý unutur neden bu kadar keyifli diye kýzarsýnýz ona. Ýçinizde bir öfke belirir aynaya koþup kendinize bakarsýnýz yüzünüzdeki acý bir kilometre öteden okunurken o gülüyordur. Size ihanet ettiðini düþünürsünüz siz bu haldeyken o nasýl gülebilirdi. Öfkeniz büyür, göðsünüzde öyle bir acý belirir ki, evladý bir pusuda þehit düþmüþ bir annenin katiline bakýþlarý ve öfkesini taþýrsýnýz yüreðinizde gözlerinizde ve iþte o sonu hazýrlarsýnýz. Elinize telefonu alýr ve tüm öfkenizi, verdiklerinizi suratýna kusarsýnýz. Rahatlamýþsýnýzdýr içinizdeki öfke ve acýnýz azalmaya baþlar. Telefonu kaparsýnýz iþte o anda bir boþluk alýr içinizi ne yaptým ben dersiniz. Her zaman gülmesini istediðiniz hayali kanatlarýnýzý üstüne örttüðünüz o insaný kýrmýþsýnýzdýr. Özür dilemek için tekrardan telefona sarýlýrsýnýz. Kýsa süren bir sessizliðin ardýndan
- Aradýðýnýz kiþiye þu anda ulaþýlamýyor lütfen daha sonra tekrar deneyin.
Eee ne olacak þimdi son kýrýntýlarý da yok mu ettik. Dizlerinizin baðý çözülür dudaðýnýzda bir kuruluk avuçlarýnýzýn içi terler. En yakýn yere kendinizi býrakýrsýnýz. Bitmiþtir alýþmaya baþlamalýsýnýz artýk. Elinizde ne kaldý bilmem ama onu da harcamamak için çabalamalýsýnýz artýk. Yüreðinizde ki acý mirastýr size, gerisi zaman denen hem þifa hem de zehir olan o kahramanýn elindedir.