Yalnýzlýðýn gölgelerine eðilip saðýr cümlelerin topal satýrlarýný bir bir topladým bu gece. Doðum günü hediyesi olarak yine ayrýlýklar sunuldu yüreðimize. Ýnsanlar, bilmeseler de her zaman hak ettiklerini yaþarlar. Ben hep yalnýzlýða tutsak, ben hep sevdaya ýrak..Acýyý kurþun rengi gecenin küçük çaydanlýðýnda demleyip hediyene bakýyorum gözüm yaþlý, gönlüm yaralý. Yapraklarý taþ dibeklerde dövülüp yüreðimde demlenmiþ yalnýzlýðýndý dudaklarýma zorla içirdiðim. Bedenimi acýnýn eleðinden geçirip arda kalanlarýyla günahlarýna közlediðim bendim. Ben sana hasret, sen ayrýlýklara müebbet. Sen dilimden akan ýslak duayken, ben avuçlarýnda solandým. Sen, gözlerimde umut iken " sendeki ben " hep sevdana uçurum.

Hicraný kalabalýk yüreðimde yine hüzünlerin suflesinde yeniden sahne alacaðým karanlýklarýn son sahnesinde. Baþrollerde hüzün, ben ve bir de sen...Oysa acýyý bal eyleyip mutluluðu sahte gözyaþlarýyla oynayacak kadar usta deðilim ben . Ben fakir cümlelerin hüzün kokan satýr aralarýnda aðýr aksak yürüyen figürandým sadece..Herþeyi unutup gerçeðime dönüyorum. Ýçimdeki kanayan yaralarýma, yüreðimde yanan yalnýzlýðýma bakýp bakýp sensizliðin suskun kaldýrýmlarýna düþüyorum. Dizlerim yýlgýn, yollarým hep sana kýrgýn..Elimde kurdelelerle süslenmiþ hediyen, yüreðimde kekeme yalnýzlýðým. Düþünüyorum, düþündükçe karanlýklarýn debisinde yavaþ yavaþ boðuluyorum. Haklýsýn belki de. Yaralý bedenin, yamalý bir kalbin doðum gününde alacaðý en büyük hediye yalnýzlýktan öte ne olabilirdi ki ! Boþluklarý aðrýlý kelimelerin bile dolduramayacaðý devasa bir yalnýzlýktý doðum günü hediyem..Elimde yalnýzlýkla süslü hediyen, kirpiklerimde yorgun bir kelebek gözbebeklerimin nemini emen…

Umuda gebe yüreðimi kanatýp, sonsuzluða yürüyorum birkaç cümleye sýðmayan yalnýzlýðýmla. Yol alýyorum kanlý býçaðýn keskin yüzünde. Ayaklarým yalýnayak ve gözyaþlarým çýplak. Ne dipsiz kuyularda Züleyha' sýný arayan amber kokulu Yusuf'um ne de Leyla'sý için çölleri aþan Mecnun’num. Ben yalnýzlýða mülteci, ben yokluða kelepçeli. Ölüme dilenci yüreðimle imkânsýzlýðýna inat gözümden sakýndým seni. Gözlerindeki Cennete bakýp bakýp terinden kýskandým tenini..Ýmkansýzdý biliyorum bu aþk. Týpký kanatlarý kýrýk kelebeðin mavi gökyüzüne duyduðu aþk kadar imkansýzdý bu sevda.. Ama aldýrmadým imkânsýzlýðýna, yýkýlmadým yalnýzlýðýna. Bir nefes bildim sevgini, üþümüþ gönlünü dilimdeki dualara sarýp yüreðimdeki ýlýk meltemlerde büyüttüm seni.. Seni yaþarken hiçbir zaman durmadým. Yokluðunda, varlýðýna sarýldým; varlýðýnda gözlerine...Gidiþlerim hep acýlarýnda yanmaya; geliþlerim ise hep sanaydý..

Yalnýzlýðýn hediyesini alan yüreðimde nice birikmiþ kelimelerim var oysa. Ama dilim sana lâl, gözlerim hicranýný taþýyan sal..Kozasýndan yeni çýkmýþ ipekböceði gibi yalnýzlýðý taþýmakta acemiyim, hüzne boyalý yüzümle yokluðunda hep ölüme gebeyim... Ben kambur halimle hep acýlarýn en delikanlý hamalýyým. Söz sana sevgili acý olsa da taþýrým devasa yalnýzlýðýný. Giderken ne olur karanlýklarý örtme üstüme . Ve giderken söyleme ne olur . Gerçi biliyorum söylemediklerini gebe kalmýþ cümleleri. Evet, evet ben ömür boyu yalnýzlýðýna yamalýyým...


“ Ben seni gülüþlerin için sevseydim; hiçbir zaman günahlarýna kefil olmazdým. Ben senin acýlarýný sevdim. Acýlarýný bedenimde közleyip gözlerindeki Cenneti solumak için sevdim seni”

Gidiyorum iþte..
Aþýlmaz daðlarýnda bir avuç toprak,
Kýrýlmaz dallarýnda
Açan bir yaprak olmaya gidiyorum.
Denizlerinde bir yudum deryâ,
Gözlerinde solmaz ziyâ olmaya gidiyorum.
Suskunluðun baþ harflerini ezerek
Gidiyorum iþte.

Bakýþlarýna tutsak,
Dudaklarýna yasak halimle
Günahlarýnda ateþ olmaya gidiyorum.
Sakýn üzülme sen.
Közlerin yaralarýma devâ.
Heybemde acýlarýný toplayýp
Düþlerinde solmaya gidiyorum.
Sakýn üzülme sen.
Yokluðun varlýðýma musallâ.

24.08.2006 23.15

Ýsmail Sarýgene