Doroty ayakkabýlarýnýn topuklarýný birbirine vurdu üç kere
ev gibisi yoktur dedi ve de..
ne tasvire ihtiyacý vardý gördüðünün
ne de sessizdi
kelimesiz kalmýþ sayfalarý günlüðümün
isyankar bir zencinin þarkýsýydý belli ki çalan
sürekli halinden yakýnan
kimyasal bir döngüde reaksiyona giren ise bendim
ve ardýndan kimyasý bozulan
logaritmik hesaplardan sýkýlýp
dünyayý cepine sýðdýran
eski yazýlmýþ, çizilmiþleri
yerinden çýkartýp dergileri posterleri
gazoz kapaðý arayan çocuktan farksýz
hazine bulmaya hevesli
düþüncelerimi düþlere satýyordum
düþlere umutlar vaad ediyordum
melankolik bir rock parçasýydý hayat
ne baþýný sallayabilirdin
ne de çakmaðýný yakýp havada sürüyebilirdin
bu parçada dans edemezsin
ama ben ettim
hayatla da
rüzgarla da
boþlukla da
saat geç oldu
hep geçtir
piþman olduðun zamanlar
tüm þiirler geç saatlerde yazýlmalý
durgun, acý anlarý anlatanlar
zaman çünkü hep bize geçtir
gündüzler eþ dost içindir
kendine vardýðýn gecelerde
sürdüðün ruhunun emaresidir
ne çok aþýk olmuþuz deðil mi
komik
ya aþk çok basit
ya da doyumsuzca basitleþtik
uykum geldi
geldi uykum ama
anlatýlmalý birþeyler
sen safsatama kulak asma yeter
eve döndüm
düþümü gömdüm
enterasan þarkýlarý hala dinliyorum
deðiþmedim acýkçasý
deðiþmedi sýlaya saldýðým keder

sinema biletlerini saklamýyorum
garip dergiler biriktirmiyorum
ama hepsini yeniden yapmak isterdim
Nat King Cole dinleyip
mor yastýðýmla dans edebilmeyi
ve de bir filmden çalýnmýþ bir karakteri delice sevebilmeyi
gerçek olmak iste-mi-yo-rum
hayal olmalýyým güne nispet üsküdar vapurunda
oysa bundan bilmem kaç yýl önce
olmalýydým bir dua
kimse dilemedi
ve amin de denmedi
gerek yok artýk
bakýndýðým çehreler artýk ifadesizler
kalmadý izlenmedik filmler
son sakladýðým bilet salon beþ
aþka veda
ne muhteþem olurdu söyleyemediðin elveda
onu bunu boþver de
filmlerden birinde
aþýk olmuþum birine
imzasýný almýþým
üstüne yazmýþ
Sevgilerimle...