gökyüzü hüzün yüklü bulutlarla dolu
düþünmenin agýr semerini hissediyorum baþýmda
sanki ne deðiþiyorsa düþünmekle dünya da
sanki emeklerimi parçalanmadý zaman çarkýnda
herþeye raðmen ýsrarla düþünüyorum seni
yüce daðlarýn rengine sahip o güzel gözleri
el deymemiþ nadide bir kumsal gibi tenini
senin kokundu yaðan yagmurlarýn kokusu
neden gecenin kýyýsýnda yine bunlarý anlamak
niye yaþlarla gönül barajlarýný doldurmak
ve sigaramýn dumanýnda kurmak hayalini
yada nedir yüreðimdeki sancýlarýn sebebi
belki senle sahip olmamdý içten içe yanan ateþe
kimbilir sensizliðin karabasanýdýr bu ýssýz gece
kavuþamadýðým içindir yüreðimdeki kanlý yara
yorgun tenimin de ihtiyacý var nefesine
gelip ellerimi tutmanada muhtacým adeta
sensizlikle savaþmaktan da yoruldum galiba
olmadýðýn labirentlerde kaybolmak her gece
gökyüzü hüzün yüklü kara bulutlarýn hükmünde
sensizlik inan yaþamak kadar acý bi iþkence